We zijn gistermiddag naar Domburg vertrokken. In Hof Domburg hebben we een chalet geboekt tot volgende week vrijdag. Nou ja, een “chalet”, dat klinkt luxer dan het werkelijk is. Maar we hebben goede bedden en er komt warm water uit de douche. Die basisvoorzieningen zijn dus aanwezig.
Onderweg registreerden we een maximum temperatuur van 29 graden, bij aankomst was de thermometer 12 graden gedaald. Vanmorgen was het met 13 graden echt koud, maar er komt warmer weer aan. Vanmiddag naar het stadje gefietst, waar het, zo als altijd, gezellig druk was. Sinds vandaag hebben de horecagelegenheden wat meer armslag, en daar hebben we allemaal plezier van. We ontdekten een mysterieus wandelpad achter de duinen, met bijzondere bomen en leuke doorkijkjes.
In het stadje kochten we bij ons favoriete viswinkeltje twee bakjes kibbeling, en maakten het ons makkelijk op een bank. “Ik zet mijn bakje even naast je neer” zei Heinie, omdat ze een foto van mij ging maken. Een meeuw maakte daar meteen misbruik van, en pikte het hele bakje onder mijn neus weg. Volgende keer beter opletten, dus.
boven: nieuwsgierig Aagje; leuk doorkijkje
midden: bijzondere bomen; badhuisjes aan het strand
onder: de bak kibbeling is hier al verdwenen; gezellige drukte
Deze mooie dag begon meteen al goed, met een gulle zon aan een strakblauwe hemel. Vanmorgen maken Heinie en ik een flinke wandeling door het vakantiepark. Vanmiddag kwam Saskia met onze kleindochters Esther en José op bezoek. Ze hebben een lang weekend doorgebracht in Renesse.
Na een uitgebreide lunch rijden we naar Vlissingen, waar het op de boulevard en aan het strand gezellig druk is. We zijn nog best voorzichtig, want corona is nog niet het land uit. Maar in het algemeen kunnen we voldoende afstand houden. En als we op een bank zitten met een lekker ijsje, dan is het vakantiegevoel compleet.
boven: genieten
onder: de zussen op het Scheldestrand; moeder en dochter
We zijn al vaak op Walcheren geweest, en het was dan vaste prik om tenminste drie steden te bezoeken: Vlissingen, Middelburg en Veere. Vandaag gingen we op de fiets naar Veere. We kozen ervoor om via een knooppuntenroute te rijden: niet de kortste weg (heen en terug 38 km.), maar wel de mooiste. De zon scheen, er was weinig wind, dus ideaal fietsweer.
Eind 16e, begin 17e eeuw was Veere en belangrijke handelsstad, en dat zie je terug in de rijke architectuur uit die tijd. Dwalend door de straten zie je de Schotse Huizen, waar in hoogtijdagen de handel plaatsvond. De Grote Kerk is een van de kenmerkende gebouwen van de stad. Aan de imposante afmetingen kun je zien dat Veere vroeger een welvarende plaats was.
De Campveerse Toren is nog een overblijfsel van de vroegere stadsverdediging. Aan de haven hebben we wat gegeten en gedronken, waarna we, heel moe maar tevreden, eind vaan de middag weer in Domburg terugkwamen.
boven: leuk fietspad in de knooppuntenroute; jachthaven van Veere
midden: het karakteristieke oude centrum
onder: de Campveerse toren; nogmaals de jachthaven
Vanmorgen zijn we eerst met de auto naar Renesse gereden om een ring van Esther op te halen, die ze daar in het chalet had laten liggen.
Vanmiddag fietsten we naar Middelburg, want daarvoor was het een uitgelezen dag. Het is een heel leuke, gezellige stad, waar je urenlang zou kunnen winkelen. Als je daarvan houdt, tenminste en je na een fietstocht nog energie overhoudt. Heinie wilde in ieder geval een paar sportschoenen kopen, en daarin is ze geslaagd.
Voor dit verslag valt er verder niets interessants te vermelden. Behalve dan dat we ons weer te buiten zijn gegaan aan een flink ijsje (dit verkleinwoord past eigenlijk niet bij zo’n calorieënbom). En dat ons zitvlak weer aan herstel toe is.
boven: het gewas met blauwe bloemen blijkt vlas te zijn; de mooiste boekhandel van Nederland is De Drukkerij
midden: de Markt; een gezellig hoekje
onder: de Markt nogmaals met het prachtige stadhuis
Vandaag met de auto weer naar Vlissingen gegaan. We wandelden door het winkelcentrum, waar in de loop der jaren nogal wat veranderd is. Toen we hier twee jaar geleden waren zag het er niet zo verzorgd uit, met veel winkelleegstand. Er is sindsdien ook heel wat nieuwbouw gepleegd, met name op het voormalige Scheldeterrein, de scheepswerf waar veel marineschepen zijn gebouwd.
In de Scheldehaven ligt het houten museumschip Mercuur. Het kwam in 1954 als Hr. Ms. Onverschrokken uit Amerika naar Nederland, waar het eerst dienstdeed als oceaanmijnveger. Later werd het omgebouwd tot torpedowerkschip, en was tot 1987 in dienst, onder de naam Hr. Ms. Mercuur. Een stichting met meer dan 30 vrijwilligers restaureert en onderhoudt het schip. Een oud bedrijfsgebouw van scheepswerf De Schelde staat er nog, met een enorme stalen hijskraan.
In de loodshaven liggen de snelle schepen van het Belgische- en Nederlandse loodswezen. Hier raak ik nooit uitgekeken. Het is prachtig om de dynamiek te zien van de in- en uitvarende schepen.
boven: het levendige winkelcentrum
midden: nostalgie in de Scheldehaven
onder: leuk doorkijkje; het gebied rond de loodshaven
De zon liet zich vanmorgen niet zien, en vanwege de zeemist was het niet prettig om naar het strand te gaan. We hebben geboekt tot morgen, maar besloten toch maar vandaag, na het avondeten, naar huis te gaan. Toen het vanmiddag wat opklaarde, zijn we Domburg nog even in geweest en afscheid genomen van de zee.
Het is mooi geweest.