Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie

Blog

Zondag 7 oktober 2018 – Recreatiegebied Kwintelooyen

Het is herfst, de zon schijnt volop en we willen wat beweging. Op een paar kilometer van ons huis ligt het Recreatiegebied Kwintelooyen. Dit voormalige zandwinningsgebied ligt letterlijk ingegraven in de noordhelling van de Utrechtse Heuvelrug. In onze heel jonge jaren werd er al zand gewonnen door het bedrijf Van Schoonhoven, waarom het bij ons bekend stond als ‘het gat van Schoonhoven’. Graafmachines (destijds nog ‘draglines’) hapten grote stukken uit de wat leemachtige bodem, waarvoor grote stukken bos moesten verdwijnen. Maar eerst werd de zwarte aarde afgegraven en in het gebied in depot opgeslagen. Als een deel voldoende was afgegraven werd die aarde weer over het zand geschoven, waarna zaden ontkiemden en er weer begroeiing ontstond.
In de 70-er jaren werd er niet meer gegraven. Nu is er een prachtig gebied ontstaan voor intensieve recreatie, terwijl recreatie in kwetsbare natuurgebieden wordt ontmoedigd en zodoende wordt ontzien. Bij het afgraven van het zand kwam men, door de samenstelling van de diverse grondlagen en de in die lagen gevonden botten en werktuigen, veel te weten over de ijstijden en zelfs de tijden daarvóór. Het bleek dat er vóór het ontstaan van de Heuvelrug al mensen in het gebied bivakkeerden, die van de jacht leefden. Natuurwetenschappelijk is Kwintelooyen van bijzondere betekenis. Er groeien meer dan 300 plantensoorten en er zijn bijvoorbeeld speciale poelen aangelegd voor de rugstreeppad. Een deel van Kwintelooyen is beschermd natuurgebied. Vanaf de rand van het terrein heb je een schitterend uitzicht over o.a. de Gelderse Vallei.

boven: elk jaar wordt hier een motorcross gehouden - de trap vormt voor veel mensen een sportieve uitdaging
midden: een tiental runderen graast achter het hek, waar wandelaars ook komen - prachtige beukenlaan
onder: onze favoriete paddenstoel: de vliegenzwam

Maandag 9 juli 2019 – Giethoorn

Deze week zijn Monique en haar vriendin Melissa uit Australië bij ons te gast. Monique’s vader is Nederlander en heeft haar in de afgelopen jaren al veel van Nederland laten zien, maar ze is nog niet in Giethoorn geweest. Dus daar gaan we vandaag naartoe. De dames zijn wat natuurschoon betreft nogal verwend: sinds begin januari toeren ze rond door Europa, waarbij Zwitserland voor hen een echt hoogtepunt was. Het was vandaag fris, maar zonnig. Beter konden we het niet treffen. We maakten een rondvaart van een uur door de overvolle grachten. Het toeristenseizoen is nu duidelijk aangebroken. Na de rondvaart bezochten we het plaatselijke museum wat een bezoek meer dan waard is. De ontstaansgeschiedenis van het dorp is heel mooi in beeld gebracht. Een audiotoer in hun eigen taal gaf de nodige achtergrondinformatie. De dames waren enthousiast over al het moois.

boven: Melissa (links) en Monique / het is gezellig, maar overvol
midden: de hortensia's staan volop in bloei / de Beulakkerweide met een mooie wolkenlucht daarboven
onder: alles wordt gefotografeerd / een fluisterboot van Het Zwaantje

Woensdag 7 augustus 2019 – Openluchtmuseum Arnhem

Onze Australische logés Monique en Melissa willen we- in de paar dagen dat ze bij ons zijn- zoveel mogelijk laten zien van Nederland en hoe het er hier vroeger uitzag. En waar kun je dan beter terecht dan in het Nederlands Openluchtmuseum bij Arnhem. Wij zijn er al meerdere keren geweest, maar we ontdekken steeds weer andere dingen. In het park zijn veel museale gebouwen, boerderijen en molens te bekijken. Van binnen én van buiten. Ze brengen de geschiedenis dichterbij en laten je het verleden herbeleven. Voor ons nieuw is het gebouw waarin de Canon van Nederland is ondergebracht. De presentatie kwam tot stand in nauwe samenwerking met het Rijksmuseum in Amsterdam. De oude boerderijen, winkeltjes, molens en een heuse scheepswerf zijn gelokaliseerd in een prachtig parkachtig gebied. Je kunt er uren wandelen en als je te moe bent kun je met een antiek trammetje terug naar de ingang van het park. De dames vonden het allemaal erg interessant, maar het meeste plezier beleefden ze in de speeltuin, waar ze rondfietsten op malle fietsen. En dat was moeilijker dan gedacht.

Vrijdag 16 augustus 2019 – Kinderdijk

We hebben vandaag weer eens gezellig bijgepraat bij onze vrienden Coby en Rien Gaal in Alblasserdam. ’s Middags zijn we naar de molens in Kinderdijk geweest, die je bij wijze van spreken vanuit hun woning al kunt zien. Het betreft 19 zogenoemde boezemmolens in het noordwesten van de Alblasserwaard. Het zijn windmolens die het water uit de boezem naar het oppervlaktewater omhoog malen. Het geheel staat sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en is een enorme toeristische trekpleister, waar je alleen maar te voet of per fiets kunt komen. Op één molen na, een wipmolen, zijn het allemaal zogenoemde ‘grondzeilers’. Het was een prachtige dag met voldoende wind om een aantal molens flink te laten draaien. Ter afsluiting trakteerden Coby en Rien ons op een heerlijk diner bij Restaurant Bij De Burgemeester in Bleskensgraaf. Nooit geweten dat het landschap ter weerszijden van de rivier de Alblas zo wonderschoon is. De rivier kronkelt zich door het overigens vrij vlakke land van Alblasserdam naar Bleskensgraaf en verder. Of misschien is het juist andersom. Hoe dan ook: het was een prachtige dag.

Dinsdag 24 september 2019 – Kasteel de Haar in Haarzuilens

Tussen twee drukke weekenden in, precies op onze 50-ste trouwdag, bezoeken we Kasteel de Haar in het dorp Haarzuilens. De toegang is gratis voor houders van de Museumkaart, alleen voor de parkeerplaats betaal je € 6,-. Het gebouwencomplex ziet er sprookjesachtig uit, waarbij het doet denken aan het Kasteel Neu Schwanstein in Zuid Duitsland, gebouwd door koning Ludwig II van Beieren. Het verschil met het Duitse kasteel is dat de hele inventaris van De Haar nog aanwezig is en de Duitse bezetting wonder boven wonder heeft overleefd. Het kasteel is deels opgetrokken op de fundamenten van een eerder kasteel dat al in 1391 in oude geschriften wordt vermeld. Hoe dat huis er toen precies uitzag is niet bekend. Nadat het huis in 1482 werd verwoest werd het daarna weer opgebouwd, waarbij het zijn kenmerkende vijfhoekige vorm kreeg. Baron Etienne van Zuylen van Nijevelt erfde het inmiddels tot ruïne vervallen kasteel en na zijn huwelijk met de schatrijke Hélène de Rothschild heeft hij het familiekasteel herbouwd in neogotische stijl. De baron werkte daarbij nauw samen met architect Pierre Cuypers, die ook o.a. het Rijksmuseum en het Centraal station in Amsterdam heeft gebouwd. Het is een indrukwekkend gebouw, waarvoor we graag nog eens terugkomen om het wat uitvoeriger te bekijken. En ook het rondom gelegen park is een bezoek meer dan waard.