Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie

2017 De laatste zomerweken in noord-Italië

Zaterdag 26 augustus – een rommelig vertrek

Gisteravond was er een buurtbarbeque, waaraan zo’n negentien huishoudens hebben meegedaan. Omdat we dit niet wilden missen- en ook deze keer was het heel gezellig- hebben we ons vertrek uitgesteld. Vanmorgen zijn we dan eindelijk tegen tienen vertrokken, maar eenmaal op de A15 richting Nijmegen sloeg de onrust toe, omdat we vermoedden dat we belangrijke medicijnen vergeten waren mee te nemen. Dus via de afslag Doodewaard keerden we om, parkeerden de caravan bij onze dealer in Lienden en zochten we het hele huis af, maar vonden de medicijnen niet. De conclusie was dat we ze toch wel hadden meegenomen, en dat bleek ook zo te zijn. Verder is de reis zo vlot verlopen- want er was bijna geen vrachtverkeer- dat we niet naar Camping Schinderhannes in Hausbay zijn gegaan, aan de A61. We reden nog even verder en tegen zessen kwamen we aan op de inmiddels bijna volle passantencamping in Wertheim-Bettingen. Het was erg warm vandaag, bijna dertig graden. Morgen blijven we hier en gaan lekker fietsen.

Zondag 27 augustus – fietsen langs de Main

De camping heeft voor passanten een apart deel gereserveerd. Op het oudere- mag je ook staan, maar dat was al helemaal vol toen we gisteren aankwamen. Op het passantendeel was ook nog maar weinig plaats, maar toen we vanmorgen wakker werden- kwart over negen(!)- was tot onze verbazing bijna iedereen al vertrokken. De dag begon behoorlijk mistig, maar nadat de zon doorbrak werd het gauw broeierig warm. Na de lunch zijn we naar het oude stadje Wertheim, aan de Romantische Strasse, gefietst, ongeveer tien kilometer hier vandaan. Er ligt een prachtig fietspad langs de Main, een druk bevaren rivier die zich door het heuvelland slingert. Aan de overkant van de rivier ligt de Spessart, een bosrijk natuurgebied dat een bezoek zeker waard is. Wertheim is o.a. bekend door de vervaardiging van glas kunstwerken. Morgen gaan we weer verder. Illertissen is dan de bestemming, een plaats ten zuiden van Ulm. De dag daarna willen we naar Innsbruck, waar we twee dagen zullen blijven.

foto's linksboven: bijna iedereen was vanmorgen al vertrokken; rechtsboven: heerlijk fietsen langs de Main; onder: Wertheim

Maandag 28 augustus – reis naar Illertissen

Niet al te vroeg begonnen we aan de reis naar Camping Illertissen, 20 kilometer onder Ulm, waar we om half twee aankwamen: net een half uur te laat of anderhalve uur te vroeg, het is maar hoe je het bekijkt. Tussen één en drie uur is het toegangshek hermetisch gesloten. Vervelende traditie van de Duitsers! De reis is prima verlopen en het was weer heel zonnig en warm. Hier in Duitsland wordt overal hard gewerkt aan het wegennet, maar we hadden geen last van files. Het landschap van het laatste deel van onze route is erg mooi. We zijn inmiddels in de ‘Freistaat Bayern’, zo laat men ons duidelijk weten. Maar goed, we zijn op een prima passantencamping aangekomen en kunnen de combinatie aangekoppeld laten staan. We koken deze keer niet zelf, maar gaan lekker uit eten in het Dornweiler Hof, het restaurant bij de camping. Morgen zullen we niet al te vroeg vetrekken, want we hoeven maar 210 kilometer te rijden naar Innsbruck en stel je voor dat we daar ook te laat of te vroeg zijn. We hebben wel vakantie, maar ons geduld is beperkt.

Dinsdag 29 augustus – reis naar Oostenrijk

Ook vanmorgen hadden we weer alle tijd en kreeg de ochtendmist volop gelegenheid om te verdwijnen, zodat wij er geen last van hadden. Er was niet veel verkeer en dat werd zelfs minder naarmate we dichter bij de Oostenrijkse grens kwamen. De Fernpass was voor onze auto geen probleem en zo kwamen we rond half twee aan bij de Camping Natterer See. Geen sluiting gelukkig wegens de ‘Mittagsruhe’, helemaal geen Ruhe zelfs, want deze camping is een dynamisch bedrijf, met veel vermaak rondom. Gelukkig konden we een mooi plekje bemachtigen, waar we eerlijk gezegd niet op gerekend hadden. In de goed voorziene campingshop heb ik een waterpomp gekocht, omdat de oude van plan was om het loodje te leggen. Maar zie, hij doet het weer, dus de nieuwe wordt nu als reservepomp bewaard. Gisteren belden we naar Camping Mario, onze eindbestemming, om een plaatsje te reserveren. Hoewel men vertelde dat alle plaatsen bezet waren, werd onze reservering vandaag gelukkig toch bevestigd. Als we fit genoeg zijn gaan we morgen naar Innsbruck.

foto's linksboven: onderweg in Oostenrijk; rechtsboven: ons plekje; onder: een algemene impressie van de camping

Woensdag 30 augustus – rustdag

Over vandaag is er weinig meer te melden dan dat we niet naar Innsbruck zijn gegaan, maar hier op de camping van onze welverdiende rust hebben genoten. En natuurlijk een wandeling gemaakt over deze bijzonder mooi gelegen camping. Er is een grote variëteit aan huuraccommodaties: blokhutten, chalets volgens een uniek ontwerp en ga zo maar door. Het terrein varieert sterk in hoogte, terwijl de staanplaatsen voor caravans allemaal goed vlak zijn. Direct aan de camping grenst een gebied voor dagrecreatie, waar campinggasten ook gebruik van kunnen maken. Beide gebieden- de camping en het recreatiegebied- lopen in elkaar over. Er drijven heel leuke opblaasbare speeltoestellen, waar jong en oud zich prima kan vermaken.

Donderdag 31 augustus – naar Caldonazzo

Camping Natterer See ligt vlakbij de Brenner Autobahn. Er was vrij veel verkeer, maar geen opstoppingen, alhoewel op diverse plaatsen wegwerkzaamheden worden verricht. Na drie en een half uur reizen, inclusief een pitstop, kwamen we aan op Camping Mario Village, direct gelegen aan het meer van Caldonazzo. Zo te zien zijn alle plaatsen bezet, maar wij hadden gelukkig op tijd gereserveerd. Het is een ruime plek met een eigen afvoerpunt. Er zijn overwegend Duitse gasten, dus kunnen we ons Italiaanse woordenboek met rust laten. Op en aan het meer was het een gezellige boel. Wij vermaken ons hier wel. Maar we moeten eerst nog even bijkomen.

foto's linksboven: de caravan wordt op zijn plek gezet; rechtsboven: en daar staat 'ie dan; onder: een kijkje aan het meer

Vrijdag 1 september – Boodschappen doen in Levico

Het was gisteren een warme dag. Ook ’s avonds nog, zodat we tot laat buiten konden zitten, de eerste keer deze reis. Na een warme nacht, met een enkel buitje, was het vanmorgen bewolkt en een stuk koeler. We gingen niet fietsen, omdat we het niet droog zouden houden. Daarom naar de MD supermarkt in Levico, op advies van Martijn en Simone die hier, op deze camping, in juli zijn geweest. Levico Terme ligt op een hoogte van vijfhonderd meter en is één van de zeldzame negentiende-eeuwse kuuroorden waarvan de oorspronkelijke vorm bewaard is gebleven: tuinen, straten die met veel bloemen zijn versierd, thermen en stijlvolle hotels. Middenin de stad staat de Domkerk, een kathedraal in Romaans-/Lobardische stijl, met rondom een plein. Daar vinden we de flappentappen waarnaar we op zoek waren.

Zaterdag 2 september – Trento

De dag begon zonnig en dus gingen we welgemoed op weg naar Trento, een eeuwenoude stad dichtbij de Brenner snelweg. Het is de hoofdstad van de autonome regio Trentino-Zuid Tirol en de provincie Trente. Op het Concilie van Trente (1545-1563) werden onderdelen van de Protestantse leer als dwalingen gekenmerkt. Dit was het gevolg van de Katholieke Reformatie, een hervormingsbeweging dat plaatsvond in de 16^e eeuw, binnen de Katholieke Kerk. Het was deels een reactie op de Protestantse Reformatie (Luther, Calvijn, Zwingli) en op ontwikkelingen in Engeland (Anglicaanse Kerk).
We hebben er niet lang rondgelopen, want de eerste regendruppels vielen al gauw, zodat we genoodzaakt waren een paraplu te kopen, want die ligt nog thuis. Toch hebben we nog veel moois gezien: de kathedraal van San Vigilio, op het Piazza del Duomo (herbouwd vanaf 1212 in een prachtige Lombard-romaanse stijl). En schitterende palazzo’s waarvan de gevels met fresco’s zijn opgesierd. We komen hier beslist nog een keer terug, maar dan moet het wel beter weer zijn. Op de terugweg ging de regen over in een hoosbui, het onweerde en de temperatuur zakte naar 14 graden. Verder was het een leuke dag.

Foto's linksboven: de eeuwenoude Torre Vanga, een restant van het bolwerk in de stadsmuur: rechtsboven: straat met palazzo's; linksonder: kathedraal van San Vigilio; rechtsonder: het Piazza del Duomo

Zondag 3 september – fietsen langs het meer

Gisteravond hadden we de kachel aan en- wat een luxe- ook de vloerverwarming. Vanmorgen zagen we de zon weer, maar het werd vandaag niet warmer dan 22 graden. Vanmiddag hebben we langs het meer gefietst. Het was soms wel even zoeken naar fietspaden, maar al met al konden we een tochtje maken van 15 kilometer. Langs de oever was er veel vertier, met dagjesmensen op de stranden, fietsende kinderen en wat mensen zoal doen op hun vrije zondag. Halverwege de oeverweg zijn we weer teruggegaan, omdat we anders een drukke autoweg moesten volgen, en dat leek ons niet zo prettig en veilig. We hebben ons prima vermaakt.

de foto's geven een aardig sfeerbeeld

Maandag 4 september – naar Caldonazzo en Levico

Het was vandaag prima weer en lekker warm in de zon. Vanmorgen hebben we niet veel gedaan, en dat mag in de vakantie. We moesten weer boodschappen doen en zijn op de fiets naar Caldonazzo gereden. Maar de super daar was nog gesloten en daarom zijn we doorgereden naar Levico. Dat was een leuk fietstochtje, dat voor een deel door de boomgaarden liep. De appeloogst was in volle gang. De bergen rondom maken deel uit van de pré-Alpen en zijn prachtig om te zien in het heldere licht. Morgen willen we een autoritje maken, waarbij we gebruikmaken van één van de vele routes, die we in de receptie van de camping hebben gekregen.

foto's linksboven: het dorpje Levico in de verte; rechtsboven: de bergen van de pré-Alpen: onder: Heinie heeft veel belangstelling voor het laaghangend fruit.

Dinsdag 5 september – wandeling in de Redibuspas

Op deze mooie zonnige dag maakten we een rondrit met halverwege de tocht een ‘wandeling’. Wandeling staat tussen aanhalingstekens omdat het pad knap steil omhoog ging, door de bossen over een pad, waar eigenlijk bergschoenen moeten worden gedragen. Gelukkig hadden we die wel van huis meegenomen, maar in de caravan laten liggen. Vanaf de camping namen we de westoever van het meer van Caldonazzo, via de stad Pergine naar het Valle del Fersina, richting Palù del Fersina, daar sloegen we scherp links af naar de Pas de Redibus. Halverwege parkeerden we de auto om daar aan onze wandeling te beginnen. Volgens de beschrijving zouden we binnen 20 minuten Malga Pez bereiken (1583 meter) maar dat record staat op naam van een stel jonge berggeiten. Wij deden er dus wat langer over. Het uitzicht daarboven was geweldig, wat een prachtige bergwereld! Tijdens de afdaling veranderden onze benen plotseling in elastieken. Dat wordt wat morgen. Daarna reden we de pas helemaal uit, om bij Bedollo weer richting Caldonazzo te gaan, via Baselga. De schoonheid van deze bergwereld is adembenemend!

foto's van links naar rechts en van boven naar beneden: onderweg in de Valle dei Fersina; Lago delle Piazze in het Val dei Piné; idem; pauze op de Malga Pez; terugtocht via de Val dei Piné; Heinie op het smalle en steile pad naar beneden.

Woensdag 6 september – luieren

Het voordeel van een weblog met dagelijkse berichten is dat je wordt gestimuleerd om iets te ondernemen, anders heb je niets te melden. En dat is ook meteen het nadeel: als je een hele dag luiert, zoals wij vandaag, ga je je bijna schuldig voelen. Maar daar trokken wij ons niets van aan: we hebben ongegeneerd geluierd. Vandaar dat we nu een paar foto’s plaatsen die eerder zijn genomen, maar niet geplaatst. Morgen beter.

foto's linksboven: een vorstelijke plaats op de camping; rechtsboven: een bloem die we nog nooit eerder hebben gezien; een mooi dorpje in de heuvels

Donderdag 7 september – fietstocht rond het Levicomeer

De buren hadden dat ook gedaan en waren erg enthousiast: een fietstocht rond het Levicomeer. Eerst naar Tenna. Dat was wel een klim, maar met onze e-bikes moest dat toch te doen zijn. Dan naar beneden en vervolgens een prachtige rit rond het meer. Nou, we hebben het geweten. De weg naar Tenna ging steil omhoog, wel 10%, daar waren onze e-bikes niet tegen opgewassen. Dat was dus lopen geblazen, helemaal naar het dorp, nadat we eerst nog 100 meter konden fietsen. Als we onderweg stopten om even bij te komen, dan moesten we de fietsen op slot zetten, anders reden ze weer spontaan naar beneden. Bij het dorp aangekomen bliezen we eerst een poosje uit en gingen daarna, over wat we dachten dat het een fietspad was, naar beneden, naar het meer. Het asfalt ging al snel over in grind, en daarna werd het een heel beroerd bospad, met veel obstakels. Ideaal voor mountainbikers, maar niet voor pensionado’s met burgerlijke stadsfietsen. Uiteindelijk kwam het pad op meerniveau uit op de asfaltweg, waar we de klim naar boven waren begonnen. Trots op onszelf dat we het geklaard hadden, hebben we de verloren calorieën ruimschoots op niveau gebracht met een flinke sorbet.

foto's boven: zwoegen naar boven; midden: uitzicht op het meer van Levico; onder: een tevreden gezicht achter een maaltijd-sorbet.

Vrijdag 8 september – Valsugana

Op onze Kompass kaart zochten we een route uit voor een tochtje met de auto. Onze Duitse buren Anja en Ralph hadden ons attent gemaakt op een restaurant, gelegen boven het dorpje Scurelle in het dal Valsugana en daar wilden we naartoe. Maar de bewegwijzering is vaak nogal onduidelijk, terwijl ook TomTom het spoor bijster was. We passeerden de stadjes Levico, Novaledo, Borgo en Castelnuovo. Tot zover ging het goed. Daarna reden we omhoog naar Scurelle, waar we vervolgens verdwaalden. Maar geen nood, verdwalen is wel leuk op die smalle bergweggetjes. Het is een wonderschone bergwereld, maar als chauffeur moet je wel heel goed opletten. Het is het Alpengebied, zoals we dat van Oostenrijk zo goed kennen. Het is vrij dichtbevolkt. Je ziet hier veel fruitteelt, vooral appels, peren en aardbeien, maar ook wijngaarden. Het zicht was niet al te helder en de komende dagen wordt er een weersverslechtering verwacht. Hoewel we hier tot maandag zouden blijven, kan het zijn dat we er nog een paar dagen aan vastknopen, want na het weekend knapt het weer op.

foto 2e rij van boven, rechts: uitzicht op Borgo

Zaterdag 9 september – de markt van Levico

Hoewel er regen werd verwacht bleef het vandaag droog en was het een prima dag. We begonnen met een bezoek aan een groot overdekt winkelcentrum in Valsugana, hier niet ver vandaan. Omdat ik wel eens wilde weten wat we afgelopen donderdag in Tenna verkeerd hebben gedaan, waardoor de fietstocht rond het Levicomeer niet door ging, hebben we dat schilderachtige stadje bezocht. We weten nu dat niets verkeerd hebben gedaan en dat je helemaal geen fietstocht rondom het meer kunt maken. Daarna naar Levico, waar van 8 tot 10 september het Festival dell’ Uva plaatsvindt, met o.a. een laboratorio creativo con l’Associazione Levico in Famiglia, (om 15.00 uur) en meteen daarna- en dat is toch wel een hoogtepunt- Truccabimbi, palloncini e “il grappolo in cartapesta”. Nou, dan weet je het wel, dan gaan de beentjes van de vloer. Ter afsluiting hebben we een heerlijke pasta gegeten in het campingrestaurant.

foto's links- en rechtsboven: Tenna; daaronder links en rechts: Levico; onderste foto: een mandenmaker in Levico

Zondag 10 september – een regendag

Over vandaag kunnen we kort zijn: het regende de hele dag. Niet leuk om buiten iets te ondernemen, maar ideaal om de weblog bij te werken. Heinie was druk doende met haar nieuwe hobby: borduren. En verder? We hebben bij de receptie doorgegeven dat we pas donderdag vertrekken, in plaats van maandag. Anders zouden we de boel nu in die nattigheid moeten afbreken. Na vandaag wordt het beter. We houden jullie op de hoogte.

Maandag 11 september – rondlummelen

Vanmorgen, bij het opstaan, waren de bergen rondom ons verdwenen. Niet echt natuurlijk, maar we zagen ze gewoon niet meer door de dikke laaghangende wolken. Bovendien miezerde het wat, zodat ik nu weinig meer kan vertellen dan dat wij vandaag wat gelummeld hebben. Het hoogtepunt van de dag was het fietstochtje naar en van de super in Caldonazzo. Het is inmiddels wat rustiger op de camping. De lege plaatsen die zijn ontstaan door het vertrek van Duitsers met schoolgaande kinderen, want hun vakantie is voorbij, worden nu bezet door pensionado’s zoals wij. De sportieve sfeer krijgt een steeds hogere e-bike gehalte. Onze buurman, nét zestig geworden, heeft zo te zien een echt stoere mountainbike, maar dat blijkt ook een e-bike te zijn. Hij heeft hem zelf tot een elektrische fiets omgebouwd. De accu heeft de vorm van een wat groot uitgevallen bidon. Wat een nep! De weersvooruitzichten voor deze regio, maar ook in Duitsland, worden steeds negatiever. Woensdag belooft het een erg mooie dag te worden. Voor de terugreis kiezen we niet voor de Brennerpas, maar de westelijker gelegen Reschenpas, via Bolzano en Merano. In kilometers maakt het niets uit, maar het moet landschappelijk veel mooier zijn. En als het dan ook nog een mooie zonnige dag is, dan wordt het een plezierritje. Dus gaan we hier niet donderdag, maar woensdag weg.
P.S.: Ik krijg weleens de vraag of de foto's ook in een groter formaat te bekijken zijn. Ja, dat kan. Klik met de rechter misknop op de foto en kies dan de bovenste optie: "afbeelding openen in nieuw tabblad".

foto: downtown Caldonazzo

Dinsdag 12 september – afscheid van Camping Romario

Het leek even niet te lukken met onze voorbereiding op ons vertrek, morgen. Het heeft namelijk vanaf vanmorgen 7 uur tot 1 uur vanmiddag onafgebroken geregend. Maar daarna droogde de boel gauw genoeg op om ons alsnog reisvaardig te maken. En daarna namen we afscheid van de receptionistes, de camping en het meer.We hebben hier een goede tijd gehad. Morgen gaan we naar Camping Brunnen bij Füssen aan de Forggensee. Waren we daar 35 jaar geleden ook al niet?

foto's linksboven: touwtjes oprollen; rechtsboven: afscheid van de meisjes van de receptie; linksonder: afscheid van het meer; rechtsonder: afscheid van ons straatje (we staan op de eerste plaats rechts)

Woensdag 13 september – naar Beieren

Met de pauzes meegerekend hebben we er 6,5 uur over gedaan om naar Camping Brunnen te reizen. Via de Brennerpas was het zeker sneller gegaan, maar de Reschenpass is werkelijk heel mooi- en zeker niet moeilijk om te rijden. We reden door veel dorpjes en dat haalt de vaart er een beetje uit. We hoorden vaak het flitseralarm in de auto, dus heb ik goed op mijn snelheid gelet. We vertrokken met zonnig weer, maar nog voor de Fernpass betrok de lucht en begon het te regenen. Bij de camping aangekomen verbaasde het ons om te horen dat bijna alle plaatsen bezet waren. Op de plek waar we nu staan kunnen we maar twee nachten blijven. Als je op het hoogste deel van de camping staat kun je in de verte het slot Neuschwanstein zien, het prestigeproject van de laatste Beierse koning Ludwich II. Men zegt dat hij niet helemaal “spoorde” en onder verdachte omstandigheden aan zijn einde is gekomen. Wij sloten de dag af met een heerlijke schnitzel in het gezellige campingrestaurant Brunnenstüberl.

bovenste twee foto's: onderweg door het mooie Oostenrijkse land; linksonder: onze plek op Camping Brunnen; rechtsonder: uitzicht vanaf de camping op het slot Neuschwanstein

Donderdag 14 september – regen

De dag begon koud, maar zonnig. We wilden boodschappen doen in Füssen, hier ongeveer 4 – 5 kilometer vandaan, en daar op de fiets naartoe. Maar we hebben toch maar de auto gepakt, want we vertrouwden die naderende bewolking niet. Maar goed ook, want om half twaalf begon het te regenen en het is tot half vijf, nu ik deze laatste zinnen van ons reisverslag schrijf, nog steeds niet opgehouden. Daarbij is het koud, dus gaan we er morgen weer vandoor. Dat zal wel weer Wertheim/Bettingen worden, daar is altijd plaats. Toch hebben we onze tijd vandaag goed besteed: gelezen, Rummicub (gelukkig twee van de drie potjes van Heinie gewonnen, dat is goed voor de stemming), de natte handdoeken en washandjes gedroogd en de waterpomp vervangen. Dit allemaal ter afsluiting van onze vakantieverslag. Het is de bedoeling om zaterdag weer thuis te zijn.

We hebben het goed gehad.