Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie

2016 Nazomer in de omgeving van Winterswijk, Achterhoek

vrijdag 2 september - Winterswijk

De Achterhoek, en vooral het grensgebied met Duitsland, trekt ons erg aan. Je kunt er heerlijk fietsen, dat hebben we al eerder ervaren. Omdat we hier nog lang niet uitgekeken zijn gaan we naar camping Vreehorst, bij Winterswijk. Kunnen dan ook eens naar Obelink om daar wat inkopen te doen. Het was een drukke dag vandaag: vanmiddag werd er vloerisolatie in ons huis aangebracht. Daarna opruimen, vertrekklaar maken van de caravan en tegen vieren gaan rijden. Onder normale omstandigheden zouden een reistijd hebben van maximaal 5 kwartier; vandaag duurde het meer dan twee uur als gevolg van files op de A12. We hebben een leuke plek gekregen op de camping.

Zaterdag 3 september – een mooie nazomerdag

Na een heerlijke nachtrust zijn we vanmorgen pas laat opgestaan. Het was bewolkt, maar dat duurde niet lang. Het zonnetje kwam tevoorschijn en zo werd het nog lekker warm. Na de koffie zijn we naar Obelink geweest, maar daar was het net zo druk als bij Albert Heijn op zaterdagmiddag. De voertaal was hoofdzakelijk Duits. Geen wonder, zo dicht als we zijn bij de grens. We besloten hier op een rustiger moment terug te komen. Na de lunch fietsten we naar Winterswijk. Dat het daar ook heel druk was vonden we juist weer gezellig. Terug op de camping hebben we nog heerlijk geluierd in de zon.

Zondag 4 september

Het zou, wat het weer betreft, een mindere dag worden, maar dat viel allemaal mee. We hebben heerlijk van het zonnetje genoten en slechts af en toe viel er een buitje. Het waaide te hard om te fietsen, dus hebben we met de auto wat in de omgeving gereden, af en toe de grens over. Het landschap is erg mooi: bossen en glooiende velden wisselen elkaar af. Maar voor de mooie kiekjes moet je met de fiets er opuit. Daarom een paar opnamen van de camping, die z’n 4 sterren meer dan waard is.

Maandag 5 september

Maandagmorgen zou het wel rustiger zijn bij Obelink, dachten we. Niet dus. Massa’s klanten reden met karren vol spullen de winkel uit. Maar het is ook een bedrijf waar zowat alles op kampeergebied te koop is. Behalve mijn Omnistore zijpanelen (rainblockers) voor de cassetteluifel. Uitverkocht meneer, kom eind van de maand maar weer terug. Dat doen we dus niet. Vanmiddag weer heerlijk gefietst over heel smalle fietspaadjes, langs mooie boerenhoeven, tussen de maïsvelden door, langs snelstromende beekjes. Ook dit is Nederland. Voor al dit moois hoef je de grens niet over. Terug op de camping pakken we nog een zonnetje mee, en we zijn niet de enigen.

foto's linksboven: beekje met stroomversnelling; rechtsboven: watermolen Berenschot uit 1652 bij de Bekendelle (met vistrap); linksonder: rust en ruimte; rechtsonder: ons uitzicht op de buren

Dinsdag 6 september – Bredevoort en omgeving

De destijds versterkte vestingstad Bredevoort werd tijdens de 80-jarige oorlog door de Geuzen ingenomen. Zij vluchtten echter voor de Spaanse generaal, die er een Spaans garnizoen legerde. In 1597 werd Bredevoort weer ingenomen door het Staatse leger onder leiding van prins Maurits. In 1697 werd de Heerlijkheid door de Gelderse Staten cadeau gedaan aan Stadhouder-Koning Willem III. Tot aan de Bataafse revolutie in 1795 bleef de Heerlijkheid een persoonlijk bezit van de Oranjes. Nu is het een aardig en ingedommeld plaatsje met als voornaamste wapenfeit dat het het predicaat heeft van ‘Boekenstad’. Overal staan kraampjes waar je voor 2 euro een tweedehands boek kunt pakken: zoek een boek uit en deponeer het geld in een potje. Hier hebben ze gelukkig nog vertrouwen in de mensen.

foto's linksboven: leuk straatje in Bredevoort; rechtsboven: interieur Sint Joriskerk met 'boerenzolder'; rechtsonder: Sint Joriskerk; rechtsonder: molen 'de Prins van Oranje'

Woensdag 7 september – fietsen dichtbij de Duitse grens

Na de noodzakelijke boodschappen zijn we vanmiddag weer op de pedalen gegaan, nu richting de Duitse grens. We fietsten in zuidelijke richting door Woold (wie heeft daar ooit van gehoord?) over klinkerwegen, smalle onverharde fietspaden, soms heel mul, en kwamen zo op de Grensweg. De naam is veelzeggend. We stopten even voor een praatje bij de Groene grens Rhede, een grensovergang voor wandelaars en fietsers naar de Duitse gemeente Rhede. Aan de Nederlandse kant vind je het Wooldse Veen, dat aan de Duitse kant het Vardinkholterveen heet. Deze plek maakt deel uit van het Kommiezenpad. We vonden niet altijd de knooppunten waar ze volgens de kaart wel zouden moeten staan. Dus we improviseerden er maar wat op los, heel leuk. Plots zagen we een dahliakwekerij, misschien wel voor een bloemencorso. Het was een heerlijk warme dag, beter konden we het niet treffen.

foto'slinksboven: boerderijrestaurant De Schoppe; rechtsboven: aan de Duitse grens; linksonder: dahliakwekerij; rechtsonder: het was soms wel even puzzelen.

Donderdag 8 september - rivierenlandschap Achterhoek-Westmünsterland

Vanmiddag fietsten we weer door het rivierenlandschap Achterhoek-Westmünsterland. Daaronder vallen de Berkelroute, de Aaroute, de IJsselroute en de Slingeroute. Die vormen samen interregionale fietsroutes waarvoor een eigen site beschikbaar is met interessante informatie over arrangementen, fietsroutes, enz. De Achterhoek is uitgeroepen tot beste fietsgebied van Nederland. Niet verwonderlijk, want vrijwel nergens is de afwisseling in het landschap zo groot als hier. Fietsen in de Oude IJsselstreek is genieten van historie, natuur en prachtige fietspaden. We reden langs het Strandbad aan de Boven Slinge, midden in het bos, vlakbij Winterswijk. In de jaren 30 van de vorige eeuw werd het als werkverschaffingsproject aangelegd. We fietsten langs het veelzijdige recreatiegebied Hilgelo. Het zandstrand, de ruime ligweiden en diverse voorzieningen zijn heel geschikt voor een dagje uit met het hele gezin.

foto's linksboven: wateermolen aan de Bovenslinge; rechtsboven: entree Havezate Plekenpol; linksonder: één van de vele bruggetjes; rechtsonder: recreatiegebied Hilgelo

Vrijdag 9 september - de grens

De dag begon wat grijs, maar eind van de morgen brak de zon door en werd het een prachtige dag. Vanmiddag fietsten we weer een eindje door Duitsland. Zo’n grensovergang, middenin het bos, heeft iets aparts en je vraagt je af hoe men er vroeger toe gekomen is om juist dat als landsgrens te bepalen en waren beide landen het daarmee eens. Op het grensbord lezen we: ‘Met de ondertekening van de Conventie van Burlo (een Duitse plaats) op 19 oktober 1765 in het klooster Groot Burlo werd de loop van de grens tussen het vorst-bisdom Münster en het (voormalige) hertogdom Gelderland definitief vastgelegd en daarmee werden ook de sinds eeuwen durende grensconflicten bijgelegd. De grens tussen onze beide landen is sindsdien stabiel.’ Je kunt ook merken dat er een goede ‘noaberschap’ is en het is leuk om de Duitsers in hun streektaal te horen praten, dat een beetje lijkt op het Overijsselse dialect waarmee ik ben opgegroeid.

foto's linksboven: onze Nederlandse fiets op het Duitse pad; rechtsboven: een rustpunt; rechtsonder: schuilhut met bierflessen (de flessen zijn leeg); rechtsonder: terug in het vaderland.

Gistermiddag hadden we een familiefeestje in Kampen, dat heel gezellig was, maar voor de blog niets interessants om te vermelden. We fietsten vanmiddag naar Aalten, in de hoop daar nog iets mee te maken van de landelijke Open Monumenten Dag, die in veel plaatsen gehouden wordt op zaterdag en zondag. Tot de gemeente Aalten behoren de hoofdkernen Aalten en Dinxperlo, het vestingstadje Bredevoort en de kleine kernen Barlo, De Heurne, Lintelo en IJzerlo. Maar in Aalten zelf was er vandaag geen mens te bekennen en ook niets te beleven. Toch hebben we daar een mooi woongebouw, Lindenhof, gezien. Het is een oude fabrikantenvilla uit 1893, waaraan later aanbouwen zijn gerealiseerd. Het oude gedeelte heeft cultuurhistorische waarde en is een Rijksmonument. En dan was daar nog een straatje met schattige huizen, die wat mij betreft een plaats verdienen op de plaatselijke monumentenlijst. En dan die boerderij middenin een koolzaadveld: geen monument misschien maar wel heel mooi.

foto's linksboven: voormalige fabrikantenvilla "Lindenhof"; rechtsboven: straatje met schattige huizen; linksonder: boerderij in een koolzaadveld

Maandag 12 september – Korenburgerveen

Vanmiddag fietsten we rondom het Korenburgerveen, een natuurgebied ten noordwesten van Winterswijk. Het is het restant van een uitgebreid veenmoeras dat ooit grote delen van de Achterhoek bedekte, tot voorbij de Duitse grens. Hier leven planten en dieren die elders in Nederland heel zeldzaam zijn. Ik "schoot" een roofvogel van voor mij onbekende makelij. Net toen ik mijn camera schietklaar had, vloog de vogel honderd meter verder, daarom is de opname niet al te scherp. Natuurmonumenten beheert het grootste deel van dit natuurgebied en organiseert excursies in het meest kwetsbare deel dat anders niet toegankelijk is. Kijk op de site voor meer informatie. Het was een heel warme dag, maar we hebben er geen spijt van dat we er opuit zijn gegaan.

foto's boven: het natuurgebied Korenburgerveen; foto linksonder: fietsen over smalle, soms erg mulle paadjes; rechtsonder: een vreemde vogel

Dinsdag 13 september – visite

Twee-en-dertig-graden: nooit eerder was het zo warm op 13 september! Maar wij hadden daar geen problemen mee. Eerst zijn we vanmorgen naar de stad gefietst om lekkere broodjes te halen voor het bezoek van vanmiddag. Marijke en Albrecht uit Duitsland zijn hier geweest. Marijke, Nederlandse, moest hier zijn voor wat formaliteiten en zo hebben we gevieren weer eens heerlijk kunnen bijpraten. Er was genoeg schaduw bij de caravan en door zo min mogelijk te bewegen en veel te drinken was het allemaal heel aangenaam.

Woensdag 14 september – bijna herfst

De meteorologische herfst is al begonnen, hoorden we, en over een week is het de 21^e september, dus de officiële herfst, maar het lijkt wel hartje zomer. Het was vandaag over de dertig graden, maar de eikenbomen beginnen al te kleuren en de populieren verliezen hun blad. We bleven op deze warme dag niet bij de caravan hangen, maar klommen weer op de fiets. We maakten in deze vakantie geen lange tochten, maar fietsten toch wel een paar honderd kilometer bij elkaar. Vrijdag gaan we weer naar huis, maar morgen wil ik nog een keer naar Obelink. We genoten vandaag weer van het mooie land, de afwisselende natuur en de grote en kleine dieren.

Donderdag 15 september – laatste vakantiedag

Op onze laatste dag hier was het opnieuw prachtig mooi weer, met temperaturen van tegen de dertig graden en een flink waaiende wind. We waren al langer van plan ‘rainblockers’ te kopen, dat zijn zijschermen ter weerszijden van de cassetteluifel. Obelink was heel dichtbij en daar waren ze voordelig te koop, dus... Na thuiskomst heb ik er meteen een getest. Deze zijn van het eigen merk, die van Omnistore waren uitverkocht. Verder hebben we niet veel gedaan. De fietsen zaten helemaal onder het mulle zand, dus die heb ik even schoon gemaakt. En verder alles al zoveel mogelijk een plek gegeven, zodat we morgen niet zoveel meer hoeven te doen. Het waren twee heerlijke weken, lekker in eigen land, makkelijk dicht bij huis.