Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie
2013 Lentetour
Maandag 6 mei t/m woensdag 8 mei
We moesten onze plannen voor een reis door Duitsland en Oostenrijk helaas bijstellen. Maandag zijn we naar de camping in Bospark Lunsbergen gegaan in Borger. Een camping met on-ge-lo-fe-lijk traag internet. We hebben gereserveerd tot de 14e, waarna we weer verkassen naar waarschijnlijk een andere camping in ons mooie land. Vorig jaar waren we ook al in deze streek, in Gasselte. In het begin van de vorige eeuw, toen er nog turf werd gestoken, bestond het landschap voornamelijk uit heidevelden, waarop schaapskudden graasden. Maar sinds de invoer van de goedkopere Australische wol verdwenen de schapen en kregen jonge bomen volop de kans om tot wasdom te komen. Sindsdien kent Drenthe fraaie bossen, waar het heerlijk fietsen is. Op de dag van onze aankomst is het heerlijk zomers weer. De natuur barst uit haar voegen na een langdurig koude periode. Dinsdagmiddag kwamen Saskia en Edwin met beide kinderen op bezoek, samen met Saskia’s Zuidafrikaanse vriendin Elizna. Ook deze dag was het heel mooi weer, maar om 5 uur begon het te regenen, zodat we gedwongen waren om allemaal in ons splinternieuwe kleine voortentje te schuilen en in de caravan. Woensdag heeft het ook een paar keer geregend, maar al met al hebben we goed weer gehad. We fietsten door het bos naar Gasselte en weer terug. Onderweg, middenin het bos waar we uitrustten aan de rand van een heideveld, beleefden we iets spannends. We hoorden vanuit de verte een helikopter naderbij komen. En plotseling was hij vlakbij ons: een laag overvliegende Chinook helikopter met twee rotorbladen. Met donderend geweld vloog hij een paar keer over ons heen tot het leek alsof hij op het heideveldje vlakbij wilde landen. Het achterluik stond open en een militair boog voorover alsof hij de bodem wilde inspecteren. Het zag er heel spannend en onwerkelijk uit. Toen ik weer naar Heinie keek zag ik dat ze er als een speer vandoor was gegaan, bang dat ze door die aliens ontvoerd zou worden. Zo werd deze dag nog heel ongewoon. Jammer dat ik geen fototoestel bij me had.
foto rechts: straat in Borger
Donderdag 9 mei – Hemelvaartmarkt in Gieterveen
Afgelopen nacht zijn er een paar stevige regenbuien overgetrokken, gepaard met onweer. De ochtend begon niet echt zonnig, maar dat trok later bij. Al met al hebben we mooi lenteweer gehad, dat sfeerverhogend was op de Hemelvaartmarkt in Gieterveen, zo’n 15 kilometer hier vandaan. We reden erheen langs smalle binnenweggetjes door aardige dorpjes, waar heel veel woningen te koop staan. De economische malaise lijkt hier hard te hebben toegeslagen. We rijden langs een woning waaromheen opvallend veel rommel ligt, hangt of is aangeplakt, maar wel volgens een zeker vooropgezet plan. Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik iets dergelijks niet begrijp, dat het dan moderne kunst moet zijn. Het was inderdaad kunst, vertelde mij de bedenkster, die naar buiten kwam nadat ik m’n eerste foto had gemaakt. Ze vertelde erbij dat ze a.s. maandag uit haar huis wordt gezet, met verbeurd verklaring van de volledige inboedel. Een kunstenaar heeft het vaak niet makkelijk en al helemaal niet in deze streek, dat op zichzelf een waar kunstwerk is. De markt in Gieterveen was heel druk en gezellig, maar verschilde nauwelijks van een braderie in welke gemeente, waar ook in Nederland. Maar de naam Hemelvaartmarkt is uniek.
foto's linksboven: Gieterveen; rechtsboven: kunst of rommel?; onder: living statue
Vrijdag 10 en zaterdag 11 mei – Borger
Vrijdag was het nog heel aardig weer, maar zaterdag verslechterde het. We hebben geen sportieve daden verricht, zoals fietsen of wandelen. Tenzij je het slenteren in een supermarkt wandelen wilt noemen. Borger heeft een flinke AH supermarkt, een Boni en een Aldi. Voor Aqua Kem kun je bij de Hubo terecht en stoffer en blik koop je bij de plaatselijke Blokker. Zaterdagmorgen gingen we hier naar de markt. Maar eerlijk is eerlijk: Borger is een leuk en gezellig plaatsje. Het is ook bekend om het grootste hunebed van Nederland, met in de directe omgeving nog twee. In het centrum staat de van oorsprong middeleeuwse kerk, die gewijd was aan Willibrord. Vanwege de bouwvallige staat is het gebouw in het begin van de 19e eeuw afgebroken en vervangen door de huidige zogenaamde Waterstaatskerk. De toren is nog wel de oorspronkelijke gotische toren uit de 14e eeuw. Maar de spiritualiteit heeft plaatsgemaakt voor spiritualiën: het is nu in gebruik als café.
foto: Waterstaatskerk
Zondag 12 mei t/m dinsdag 14 mei
Zondag heeft het veel geregend en was het erg koud. Maandag was het wat beter, maar pas ‘s middags konden we een poosje buiten in de zon zitten. Die dag hebben we niet veel gedaan en te weinig beweging gehad. Omdat we de volgende dag zouden vertrekken hebben we alles weer reisklaar gemaakt en het voortentje weggehaald. Dinsdagmorgen was het droog maar erg koud toen we vertrokken. Na Emmen reden we richting Duitsland, waar we nog vóór Meppen (D) op de A31 kwamen naar het zuiden. In die streek reden we nog niet eerder. Tot aan het Ruhrgebied was er weinig verkeer, zodat we konden genieten van het fraaie landschap. Hier wordt nog turf gewonnen wat je kunt zien aan de vele bergen turfmolm. We zouden wel een paar kuub kunnen gebruiken in onze zanderige achtertuin. Er zijn ook uitgestrekte moerassen in dit vlakke land. Verder naar het zuiden, ter hoogte van Hengelo, begint het akkerland. De reis verliep zo vlot, dat we de geplande camping bij Koblenz voorbij reden en direct zijn doorgegaan naar onze bestemming Campingpark Wertheim-Bettingen (ACSI). Daar arriveerden we, met een vertraging van zeker 20 minuten, pas om 17.00 uur. Halverwege Frankfurt en Wertheim zijn we namelijk opgehouden door een flinke file. Deze camping wordt door ons en vele andere Nederlanders erg gewaardeerd. Veel mensen komen hier voor één overnachting, maar wij zijn hier vaker geweest voor een langer verblijf. Je kunt er namelijk goed fietsen langs de rivier de Main naar Wertheim of Marktheidenfeld. Bij aankomst was het prachtig weer en we konden tot na achten lekker buiten zitten.
foto's links: camping vlakbij de Main; rechts en ook vlakbij de Autobahn
Woensdag 15 mei – Wertheim-Bettingen
Na een heerlijke nachtrust werden we gewekt door het de regen op het caravandak. Maar toen we opstonden was het droog en brak de zon door. Het werd met 24 graden een warme dag. Toen we gisteren aankwamen was ons favoriete plekje bezet, maar vanmorgen zijn deze mensen al vroeg vertrokken. We hebben dus snel de caravan verplaatst en daarna rustig ontbeten. Na de lunch fietsten we langs de Main richting Wertheim. Het was een heerlijke tocht over het vrij liggende fietspad tussen de groene weiden, die vol bloemen staan. De fruitbomen staan in volle bloei en in de verte zien we de helgele koolzaadvelden in het heuvelachtige land. Dit is vakantie. Diny en Joop zijn ook aangekomen, maar die gaan morgen weer verder, richting Oostenrijk.
Donderdag 16 mei – Wertheim, Wertheim-Village en Expocamp
Vandaag was het tamelijk bewolkt en vielen er een paar buitjes, maar het werd vrij warm. Omdat we van plan waren hier wat langer te blijven hebben we eerst ons voortentje opgezet. Daarna zijn we naar Wertheim-Village gefietst, zo’n 20 minuten hier vandaan (heuvel op; naar beneden ben je in de helft van de tijd weer terug). We kunnen er niet meer over vertellen dan dat als je hier een keer bent geweest je er dan geen tweede keer naartoe hoeft. Het ziet er gezellig uit, met al die nep vakwerkhuisjes, maar voor ons hoeft het niet. Omdat we er toch zijn gaan we nog even naar de naastgelegen Erwin Hymer World kampeerwinkel. Omdat het wat buiig werd reden we met de auto naar het echte Wertheim. De Altstadt is klein, toeristisch, maar toch een bezoek waard. De stad is bekend om zijn glaskunst en daarvan hebben we heel mooie voorbeelden gezien.
foto's linksboven: centrum van Wertheim: rechtsboven: rivier de Tauber; onder: knus stadje
Vrijdag 17 mei – op zoek naar Sneeuwwitje
De rivier de Tauber stroomt bij Wertheim in de Main. In het Tauberdal en het Maindal liggen leuke stadjes met popperige vakwerkhuizen, waarboven eeuwenoude burchten de wacht houden. Eén van die stadjes is Lohr aan de Main. Het sprookje van Sneeuwwitje speelde zich af in deze stad. Als die jonge dame al bestaan heeft is ze volgens de plaatselijke VVV geboren als Maria Sophia Margaretha Catharina Jonkvrouw von Erthal op 19 juni 1725 in het witte kasteel, midden in de stad. Daar is nu het Spessart museum ondergebracht, maar de centrale bewijsstukken, zoals de sprekende spiegel, zijn er nog aanwezig. Er zouden in deze streek werkelijk dwergen hebben gewoond: kleine, door zware arbeid gebochelde bergarbeiders. We zijn benieuwd of we in deze streek ook Roodkapje zullen aantreffen. Er zijn wel wolven in het bos gezien. Terug op de camping drinken we een likeurtje op goede afloop.
foto's linksboven: Spessartmuseum; rechtsboven: altes Rathaus; onder: Bayersturm
Zaterdag 18 mei – Marktheidenfeld
Vandaag was het een heel mooie dag. Gisteren was het droog, maar niet warmer dan 18 graden. Vandaag wordt het met 25 graden zowaar zomers. Vervelend om het hier neer te schrijven, omdat we weten dat onze trouwe lezers het in ons eigen land heel koud hebben, maar het is niet anders. Inmiddels is het druk geworden op de camping. Veel vaste gasten zijn gisteren al – maar ook vandaag nog – aangekomen voor een lang weekend. Omdat ze hier hun boot te water kunnen laten rijden ze af en aan met boottrailers, net voor onze neus. Het is een uitgelezen dag voor een fietstochtje naar Marktheidenfeld, ongeveer 13 kilometer hier vandaan. De stad stelt niet veel voor, maar het is een heerlijke fietstocht over het mooie vrijliggende fietspad langs de oevers van de Main. We trekken er de hele middag voor uit, met een paar onderbrekingen onderweg voor een drankje en wat fotomomenten. In de stad aangekomen brengen we onze calorieën weer op een te hoog niveau bij ijssalon La Gondola en houden onszelf voor dat de terugweg inspannend genoeg is om weer quitte te spelen. Wat ons betreft hebben we morgen weer zo’n dag.
foto's linksboven: calorieënbom bij La Gondola; rechtsboven: fietspad net buiten Marktheidenfeld; linksonder: kasteel bij Homburg; rechtsonder: wijnhellingen bij Homburg
Zondag 19 mei – Pinksteren
De dag begon met een stralend blauwe hemel en het werd warm: 26 graden. Maar halverwege de middag betrok het wat, stak er een stevige wind op en daalde de temperatuur. Vanmorgen was het mooi weer en zo gingen we naar het klein dorpskerkje in Lindelbach, waar een Evangelische Gottesdienst met Avondmaal werd gehouden. Deze dienst werd door niet meer dan 50 mensen bezocht. Waar de preek over ging hebben we geraden, want de dominee was niet te verstaan door de slechte akoestiek. De liefhebber kon zijn hart ophalen aan het orgelspel, want hoe klein de kerk ook was, er stond een prachtig orgel. Na de lunch zijn we gaan fietsen naar Wertheim. Omdat de lucht zo betrok, zijn we voortijdig weer teruggegaan. Om zes uur begon het te stortregenen en nu, om kwart over acht, is het nog steeds niet droog, maar wel een heel stuk kouder: 12 graden! Morgen is er weer een dag.
foto's links: idyllisch beekje bij Bettingen; rechts: Bettingen
Maandag 20 mei – Bad Mergentheim
Vanmorgen was het nog zwaar bewolkt en koud, maar vanmiddag knapte het weer op en liet de zon zich zien. Het werd 18 graden. We zijn naar Bad Mergentheim geweest. Zoals het woord ‘Bad’ al aangeeft is het een kuuroord. Een dergelijke plaats heeft de toerist doorgaans meer te bieden dan een ‘gewoon’ Duits stadje, dat er vanuit de verte vaak aantrekkelijk uitziet, maar eenmaal daar blijkt het er uitgestorven en saai te zijn. De weg erheen voert ons door het mooie heuvelachtige Frankenland, met zijn akkers in verschillende kleuren groen, met tussendoor de gele koolzaadvelden. Van heel dichtbij is het bloeiende koolzaad heel wat minder aantrekkelijk, want het geurt onaangenaam. Een deel van de route is bekend als de Romantische Strasse. Bad Mergentheim heeft een mooie en niet al te kleine Altstatt, waarin je mooie en goed onderhouden eeuwenoude vakwerkhuizen ziet. En het bijna 800 jaar oude Deutschordenschloss met de in barokstijl gebouwde Schlosskirche. We nemen een kijkje in Marienkirche, in de 14e eeuw gebouwd door de Dominikaner orde. We hebben heerlijk gewandeld in het naar Engelse stijl ontworpen Schlosspark en in het Kurpark, waar het gezellig druk was. Hoewel we van plan waren morgen weer te verkassen hebben we dat in ieder geval één dag uitgesteld, omdat er morgen mooi weer wordt verwacht.
foto's linksboven: Schlosspark; rechtsboven: Schlosskirche; linksonder: raadhuisplein; rechtsonder: in de verte Deutschordenschloss
Dinsdag 21 mei – Naar huis
Op de site van Weeronline zagen we bevestigd wat we zelf al hadden gemerkt, namelijk dat het een heel koud voorjaar is in ons deel van Europa. Het op één na koudste voorjaar sinds de metingen worden bijgehouden. Van hier zouden we naar de Elzas gaan en, als het daar te koud en nat zou zijn, naar de Bourgogne. Maar de weersverwachting voor die gebieden zien er beroerd uit, dus gaan we naar huis, waar het ook koud is. We hadden natuurlijk ook helemaal naar Zuid-Frankrijk kunnen gaan. Maar we hebben er moeite mee de caravan goed te beladen. Doordat er een zware fiets achterop staat heeft deze caravan de neiging om te gaan slingeren. Dat is ons al een paar keer overkomen, vorig jaar en nu weer, dus daar moet eerst een oplossing voor komen. Morgen leggen we één fiets op de bedden en dan moet het goed gaan. Als we woensdag thuiskomen zijn we 16 nachten weggeweest, 3 weken minder dan we van plan waren. Maar die houden we nog tegoed. Vanmiddag hebben we ter afsluiting gezellig een glaasje gedronken met onze Friese buren Piet en Griet de Vries uit Metslawier, bij Dokkum. Zij trotseren de kou en gaan verder. Maar ja, die noorderlingen zijn die kou wel gewend.