Pensionado's onderweg ~ reisverslagen en campinginformatie

2012 Indian summer in Canada

Donderdag 27 september – de reis

Vanmorgen zijn we om vier uur opgestaan. Om vier uur!! Joop en ik hebben helemaal niet geslapen. Het vertrek vanaf Schiphol staat om 9.40 uur gepland en we moeten 3 uur van tevoren inchequen, dus.. Ik had een parkeerplaats gereserveerd op P3, het terrein voor langparkeerders, maar we werden naar P4 gestuurd, omdat P3 vol was. Het vervoer naar de luchthaven is prima geregeld, daar kwamen we op tijd aan. Ja, en dan heb je na het inchequen en nadat je de koffers hebt afgegeven, meer dan voldoende tijd. Als we uiteindelijk in het vliegtuig zitten blijkt weer eens hoe oncomfortabel een vliegreis eigenlijk is. Als je wat op de grond laat vallen, dan ben je het voor de rest van de reis kwijt, want je kunt er nooit meer bij. Je kunt je ‘dinges’ niet keren. En dan dat eten! De kwaliteit is goed, maar je hebt maar een klein richeltje waar je alles moet uitstallen. De reis is goed verlopen, zonder vervelende turbulentie. We kwamen op tijd aan en het weer is werkelijk prachtig. Vanuit de lucht zagen we al dat veel bomen al in hun mooie rode herfsttooi staan. David, Annie’s zoon, kwam ons ophalen.Nu ik dit schrijf is het half vijf in de middag, half elf in de avond, Nederlandse tijd. We weten niet wat er op Annie’s programma staat voor vandaag en morgen. We moeten eerst maar eens goed slapen.

foto's linksboven: vlnr: David, Annie, Heinie, Diny en Joop; rechtsboven: Annie’s huis; onder: nog een reis voor de boeg en nu al moe op Schiphol

Vrijdag 28 september – verkennen van de omgeving

Gisteravond kwamen Annie’s zonen David en Andrew met Andrew’s vriendin Janet op bezoek. Het weerzien was hartverwarmend en het samenzijn gezellig. Diny was nogal verkouden en ging vroeg naar bed. Hoewel de Engelse taal voor Joop een vlotte conversatie wat in de weg staat, kon hij toch goed aan de gesprekken deelnemen met wat hulp hier en daar. Gezelligheid kent geen tijd en zodoende gingen we pas om elf uur naar bed, Canadese tijd! Vanmorgen zijn we weer op tijd wakker. Na het ontbijt doen de dames boodschappen en maken Joop en ik een flinke wandeling. Na de lunch maakt Annie met ons een tour door de omgeving van Waterloo. Door het prachtig zonnige weer komen de kleuren van de bomen zo mooi uit en kunnen we bovendien vandaag fijn buiten zitten.

Zaterdag 29 september – ABC Festival in Wellesley

Vandaag zijn we naar het ABC festival in Wellesley geweest, ongeveer drie kwartier rijden van hier. ABC staat voor: Apple, Butter and Cheese. Janet en Andrew gaan ook mee en zo reizen we met twee auto’s naar het festival. Het is er een drukte van belang, want het hele dorp is uitgelopen en ook uit de omgeving komen er veel mensen op af. Er is een wedstrijd hoefijzer gooien, dat hier net zo serieus wordt gespeeld als jeux de boules in Frankrijk. In de kramen zijn allerlei artikelen uitgestald, voor een deel producten van huisvlijt, zoals appelbutter, appelbutter en appelbutter. We zien een groep linedancers, een dameskoor en een bandje krasse knarren. Voor de lekkere trek kun je bij talloze kramen terecht, maar er staat overal een lange rij mensen geduldig op hun beurt te wachten. Op de terugweg stoppen we bij een winkelcentrum, vooral bestaande uit restaurants van zo’n beetje alle nationaliteiten. Wij kiezen voor Indiase gerechten en drinken er veel bij, want de gerechten zijn flink gekruid.

Zondag 30 september – Elora Gorge

Gisteravond en vannacht heeft het geregend, maar vanmorgen komt de zon weer door. We mogen Annie’s auto gebruiken en gaan naar het Grand River Park Elora Gorge. Deze gorge is een kloof waardoor de Grand River stroomt. Omdat ik nog nooit eerder in een ‘automaat’ heb gereden (Kia Soul) krijg ik eerst een korte rijles. Het is inderdaad heel eenvoudig. Er is weinig verkeer en als we eenmaal Waterloo uit zijn, rijden we door het mooie heuvelland. Het is extra mooi door de zon die aan de gekleurde bladeren een extra accent geeft. Het Elorapark is als kampeerterrein in gebruik, maar elke vergelijking met de campings die wij kennen gaat hier niet op. Er zijn weinig kampeerders, maar dat zal volgend weekend wel anders zijn. Dan is het Thanksgiving en dat betekent een lang weekend vrij. Veel mensen gaan er dan opuit. We ontdekken een leuk wandelpad (trail) langs de steile rotswanden aan weerszijden van de Grand River. Dichtbij ligt het dorpje Elora, dat een leuk klein winkelcentrum heeft, met kunstnijverheidszaken en boetieks, veelal in Franse stijl. Maar eerst gaan we eten in een van de vele fastfood zaken, waarvan je ze hier in allerlei soorten aantreft. We bestellen een kleine portie patat met een kleine milkshake. Maar omdat ze hier andere opvattingen hebben over groot en klein hebben we niet veel trek meer in het avondeten dat Annie met veel zorg voor ons heeft klaargemaakt.

foto's linksboven: Elora Gorge; rechtsboven: heerlijk herfstzonnetje; onder: Elora

Maandag 1 oktober – Niagara Falls en Niagara on the Lake

Vanmorgen zijn we om 9 uur vertrokken naar de Niagara watervallen. Deze behoren tot de grootste en bekendste watervallen ter wereld en bestaan uit drie delen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls. Ze liggen op de grens tussen Canada en Amerika. Beide landen zijn door een brug met elkaar verbonden. Het verval van de watervallen is niet groot, gemiddeld 60 meter, maar de breedte van de watervallen en de hoeveelheid water die er met geweld passeert, maken ze tot een spektakel. Toeristen kunnen de watervallen dichtbij bekijken door een rondvaart met de Maid of the Mist, die dicht langs de watervallen vaart. De Horseshoe Falls, ook bekend als Canadian Falls, is het bekendste deel van de Niagarawatervallen. Ongeveer 90% van het water van de rivier de Niagara stroomt over de Horseshoe Falls, terwijl ongeveer 10% over de American Falls stroomt. Dit deel van de Niagarawatervallen ligt op de grens van de Verenigde Staten en Canada, maar voor het grootste deel op Canadees grondgebied. Al van ver zien we de waterdamp die boven het spektakel opstijgt.

foto's linksboven: het scheepje ‘Maid of the Mist’; rechtsboven: indrukwekkend; onder: de verbindingsbrug tussen Canada en de VS

Na een paar uur rijden we naar het kleine dorpje Niagara on the Lake, een plaats met nog geen 15.000 inwoners, met een heel leuk oud en levendig centrum. Opgesierd door een schitterende bloemenpracht is het een bezoek meer dan waard. Het gebied van Ontario dat is ingesloten door de grote meren is een groot tuinbouwgebied, met ook heel veel wijnbouw. We hebben veel gezien vandaag en ook veel gereden. Aan het eind van de middag staat er bijna 400 km. op de teller.

foto's links: wandelpromenade van Niagara on the Lake; rechts: bloemenpracht

Dinsdag 2 oktober – ff bijkomen

Na de actieve dag van gisteren is het tijd om even bij te komen. Dan kunnen we er morgen weer tegenaan. Het plan is om een tweedaagse trip te maken richting Algonguin Provincial Park, ruim 300 km. hier vandaan. Dat immens grote park is voor auto’s beperkt toegankelijk, maar een belevenis als je gaat kanovaren of er te voet de natuur intrekt. Dat laatste kan alleen met een gids. Daarom hebben we besloten naar het Muskoka district te gaan, met een overnachting in bijvoorbeeld Huntsville. Andrew en Janet maakten ons attent op dit gebied ten westen van het park. Maar de weersvooruitzichten voor woensdag en donderdag zijn vrij slecht: bewolkt, regen en lage temperaturen. Daarom stellen we het nog even uit tot uiterlijk zondag en maandag. Vandaag hebben we:

1. uitgeslapen
2. gewinkeld
3. gewandeld in de directe omgeving
4. geluierd

Het is een prachtige dag, met temperaturen rond de 20 graden. Bleef het maar zo, maar wie weet.

foto's linksboven: het reisbureau in overleg; rechtsboven: Margaret Avenue (om de hoek); linksonder: rustpauze; rechtsonder: Breithauptparc

Woensdag 3 oktober

Afgelopen vrijdag ontvingen we verontrustende berichten over de gezondheidstoestand van onze oudste zus, die in Kampen woont. Aanvankelijk leek het wat beter te gaan, maar sinds gisteren neemt de spanning weer wat toe. Daarom gaan we er vanuit dat we geen meerdaagse trip kunnen maken. Vandaag veel met Nederland gebeld en gemaild, en zodoende zijn we niet toe gekomen aan vakantieplezier. Vanmorgen motregende het, maar vanmiddag klaarde het op. Heinie, Joop en ik hebben wat in de omgeving gewandeld en daarna een uurtje heerlijk in de zon gezeten. Morgen zien we wel verder.

Donderdag 4 oktober – St. Jacobs Farmers Market

Als we in Nederland vertellen waar we in Canada zijn geweest wordt ons vast gevraagd of we ook naar de Farmers Market zijn geweest Daar kunnen we nu ja op zeggen. In en om het dorpje Saint Jacobs wonen veel Mennonieten, die je o.a. herkent aan hun kledij volgens de mode uit halverwege de 19e eeuw. Ze hebben doorgaans geen auto, maar verplaatsen zich in door paarden getrokken rijtuigen. Mensen die tot de fundamentele richting van de Mennonieten behoren hebben geen telefoon, hun woningen zijn niet aangesloten op de publieke voorzieningen, zoals elektriciteit en de boeren ploegen hun land zoals dat heel vroeger gebeurde: met door paarden getrokken ploegen. Het zijn hardwerkende burgers van hun land en hun verschijning baart geen opzien bij de Canadezen.

bovenste 4 foto's linksboven: Saint Jacobs; rechtsboven: je kijkt je ogen uit; linksonder: Saint Jacobs; rechtsonder: ook boven is er genoeg te zien

Alleen toeristen zoals wij zetten hen schaamteloos op de foto. De boeren verkopen hun gewassen en zelfgemaakte producten op de boerenmarkt in de buitenlucht en in de markthallen. Het is hier een drukte van belang, met heel veel toeristen, die met busladingen tegelijk worden aangevoerd. Je moet het een keer hebben gezien.

onderste 4 foto's linksboven: een wagen volgeladen; rechtsboven: dit vindt ze niet leuk; linksonder: zo komt hij de dag wel door; rechtsonder: de stal

Vrijdag 5 oktober – Victoria Parc en Paris

Het is de hele dag droog, maar een veel frisser dan gisteren. De zon laat zich maar weinig zien. Vanmorgen hebben Heinie en ik een paar boodschappen gedaan. Vanmiddag hebben we met Diny en Joop gewandeld in het Victoriapark in Kitchener, een van de parken die de stad rijk is. Er is hier een overschot aan ganzen, die op een diervriendelijke manier in aantal wordt teruggebracht. Hoe men dat doet is me niet helemaal duidelijk. Deze mooie dieren hebben zich vol overgave gestort op het onlangs ingezaaide jonge gras. Het eindproduct van deze activiteit ligt overal op de paden verspreid, dus is het oppassen geblazen. Daarna rijden we naar Paris, waar Annie en ook Diny hebben gewoond. Het is voor beiden een min of meer nostalgische tour. Terug naar Waterloo komen we in een file terecht, dat misschien met het lange Thanksgivingweekend te maken heeft. Andrew en Janet komen ons morgen halen voor een uitstapje naar Hamilton. Hopelijk werkt het weer een beetje mee, maar de vooruitzichten zijn niet zo goed.

Zaterdag 6 oktober – het einde van de Indian Summer

Met Indian Summer wordt bedoeld de periode waarin tijdens de herfst de temperatuur nog zomers aanvoelt, terwijl de bladeren al sterk verkleuren. In noordelijke richting bereiken de temperaturen lagere waarden dan in Waterloo. Het is daar 3 graden, dat in combinatie met de harde wind erg koud aanvoelt. De Indian Summer lijkt dus voorbij. We gaan met twee auto’s op pad in noord-oostelijke richting. Andrew heeft Annie, Diny en Joop in de auto, terwijl Janet met Heinie en mij in Annie’s auto rijdt. Adrew heeft zich goed voorbereid en rijdt voorop. Ik kan de gereden route niet meer reconstrueren, maar we laten de beelden voor zichzelf spreken. Over beelden gesproken: kunstenaars hebben in Orangeville fraaie beelden gemaakt van boomstammen, nadat de bomen zelf zo’n 2 meter boven de grond zijn afgezaagd. Op bijna elke straathoek staat er wel een. We hebben oneindig veel meer foto’s gemaakt van onze trip dan ik nu op de blog zet. Maar de kracht zit in de beperking.

Zondag 7 oktober

Voor de afwisseling blijven we thuis vandaag. Het regent soms en het is koud. We maken een niet al te lange wandeling, maar het miezert al voordat we thuiskomen. Als we naar de weersvooruitzichten kijken die voor het noorden gelden, het gebied waar we oorspronkelijk naartoe zouden gaan, ben ik blij dat het niet doorging. In de nacht worden temperaturen verwacht rond en onder het vriespunt en overdag tot 10 graden boven nul, maar met veel lagere gevoelstemperaturen. Morgen maken we weer een trip met Janet en Andrew. We beperken ons dus tot het plaatsen van opnamen die gisteren zijn gemaakt.

Maandag 8 oktober – Hamilton Waterfalls

De Canadezen hebben vandaag, de maandag na Thanksgiving, een vrije dag. Andrew en Janet nemen ons mee voor een trip naar de Hamilton Waterfalls. Hamilton ligt aan de oever van het Ontariomeer en aan de rand van de Niagaraglooiing of –plateau. Als gevolg daarvan bevinden zich in dat gebied veel watervallen. Vele daarvan vallen in de zomer droog, of bijna droog. Dit jaar is er weing neerslag gevallen en ook nu nog is er zo weinig water dat de watervallen maar een bescheiden aanblik bieden. De rit er erheen voert ons door een prachtig, soms sterk heuvelachtig gebied. De zon schijnt volop, maar in de schaduw is het koud. We rijden eerst naar Webster’s Falls Park, waar bij de waterval een mooi park is aangelegd. Veel mensen gaan er een dagje heen voor een picknick. Daarna rijden we naar Borers Falls, genoemd naar de zaagfabriek die daar in 1865 door de familie Borer is opgezet. De zaagmachines werden door de waterval aangedreven. Vervolgens gaan we naar de Smokey Hollow sidetrail. De naam herinnert aan de fabrieksrook die begin vorige eeuw uit de talloze fabrieksschoorstenen kwam, toen de industrialisatie ook hier zijn intrede deed. Tiffany Falls is onze volgende bestemming. Deze 21 meter hoge waterval is genoemd naar dr. Oliver Tiffany, de eerste arts in dit district (1796). De Sherman Falls is een 17 meter hoge gordijnwaterval. We besluiten de tour met een bezoek aan de Punch Bowl, een (nu helaas droogstaande-) waterval, vlakbij een uitkijkpunt vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het Ontariomeer. Aan de overkant zien we in de verte de skyline van Toronto, een stad met 2,6 miljoen inwoners. Het is al donker als we om half acht weer thuis zijn.

foto's linksboven: Punch Bowl; rechtsboven: Punch Bowl

Dinsdag 9 oktober – wandelen en gereed voor vertrek

Janet heeft ons vanmorgen opgehaald voor een wandeling in de Huron Natural Area, een groot natuurpark aan de rand van Kitchener. Je kunt er verschillende rondjes wandelen tot een gezamenlijke lengte van 7,5 kilometer. De natuur lijkt er heel ongerept en de paden zijn goed beloopbaar en onderhouden. Het is vandaag heerlijk weer. Daarom maken Heinie en ik vanmiddag nog een flinke wandeling en ook Diny en Joop gaan er op uit. Vanavond gaan we samen nog uit eten en dan is de vakantie voorbij. Morgenochtend pakken we onze koffers. Morgenmiddag moeten we om half vier op het vliegveld zijn, dat is drie uur voor ons vertrek. Dan staat ons alleen nog de beproeving te wachten van de vliegreis en een doorwaakte nacht, die gelukkig zes uur korter duurt dan normaal. Hiermee eindigt dit reisverslag.