Na een vlotte reis, waarbij we onderweg volop van de natuur genoten, arriveren we op Camping Officiel in Arlon. Natuurlijk eerst nog even getankt in Martelange, voor nog geen Euro per liter. Want als pensionado’s moeten we op de kleintjes letten. Na een biertje lekker onderuit in de warme lentezon.
Er is weinig verkeer en we komen ontspannen aan op de gemeentecamping in Macon. Volgens de receptie zijn er dit jaar veel minder passanten dan in voorgaande jaren. Wel lekker rustig! Na het avondeten fietsen we over de boulevard naar het centrum van de stad. Het is vandaag zonnig en warm, 23 graden. We zijn van plan hier tot vrijdag te blijven. Die dag vertrekken we naar Narbonne, maar eerst overnachten we nog in Remoulins, aan de D6086, ongeveer 20 km. westelijk van Avignon.
We hebben vanmorgen lekker uitgeslapen. Het is alweer een prachtige dag, hoewel er een frisse wind waait. Na boodschappen te hebben gedaan fietsen we een heel eind langs de Saône, tot bij een dorpje waarvan ons de naam is ontschoten.
class="col-sm-12">
We rijden via de péage door Lyon, waarna we de RN7 nemen. Het is de bedoeling dat we vanaf hier de snelweg mijden. Maar het schiet zo niet op: we rijden door het ene na het andere dorpje. Misschien was het beter geweest als we de Bis hadden genomen, maar meneer TomTom herkent die niet. Dus vóór Valence pakken we weer de snellere route. Vroeg in de middag arriveren we op de Campingcheque camping Domaine de la Soubeyranne, vlak bij de Pont du Gard. Plek zat, gratis wifi, en een schitterend zwembad.
Vanmorgen hebben we eens heerlijk uitgeslapen, want we hoeven niet veel te rijden. Het is bewolkt, maar droog als we in Narbonne aankomen. Camping La Nautique ligt heel mooi aan een baai en kent alleen maar comfortplaatsen, dus met eigen douche en toilet. We staan op een harde bodem van droge klei. Hoe het eruit ziet wanneer het heeft geregend, zullen we morgen wel zien.
Vannacht begint het flink te waaien en te regenen. De kleibodem ervaren we nu heel anders: tjonge, wat een bende als je buiten bent geweest en weer naar binnen moet. En we zijn veel buiten geweest: Heinie ontdekt iets vreemds aan de voorruit van de caravan. Het blijkt dat het binnenraam is losgekomen van het buitenraam. Het hele gevaarte moet vervangen worden. De hulpdienst van de ANWB weet te melden dat er hier wel 3 grote caravanbedrijven zijn, die onderdelen op voorraad hebben. Morgen gaan we daar naar toe, eens kijken of ze ons meteen kunnen helpen. Aan het eind van de middag knapt het weer wat op: het is droog maar er staat nog wel een flinke wind.
Vandaag met de caravandealer en verzekering gebeld, om te bepalen wat ons nu te doen staat. Daarna bij een bedrijf geïnformeerd of ze de ruit kunnen vervangen. Dat kunnen ze wel, maar niet eerder dan 3 mei en dan kost het tegen de € 1.100,-. Gelukkig hebben we aan Jaap van Broeckhuijsen een geweldige buurman, die graag de handen uit de mouwen steekt. Met hem hebben we de zaak provisorisch, maar heel degelijk gerepareerd. Kosten: € 30,-. Daarna met hem en zijn vrouw Miep een glaasje gedronken op de goede afloop. (Na thuiskomst is het raam vervangen, kosten € 500,- en vergoed door de verzekering.)
Het heeft afgelopen nacht behoorlijk gestormd, waardoor de takken van de oleanderhaag tegen de caravan aansloegen en ons uit de slaap hielden. Hoewel we van plan waren Narbonne en Carcassonne te bezoeken, is daar door alle perikelen niets van gekomen. Van Narbonne hebben we door al het gedoe alleen maar het bedrijventerrein gezien. Na een rit van ongeveer 2 uur komen we net na de middag aan op camping l’Eau Vive inVernet-les-Bains. Diny en Jakob verwelkomen ons met koffie en appeltaart. We hebben vanaf onze plaats uitzicht op de besneeuwde toppen van de Pyreneeën.
Als we na een koude nacht wakker worden, schijnt de zon volop. Vanaf ons plekje hebben we een mooi uitzicht op de besneeuwde top van de Pic du Canigou (bijna 2800 meter). Vanmiddag maken we met z’n vieren een uitstapje naar het dichtbij gelegen vestingstadje Villefranche-de-Contflent. Het fort Libéria is in opdracht van Lodewijk XIV in 1681 gebouwd door de in Frankrijk vermaarde fortenbouwer Vauban. Daarna rijden we terug over wonderschone smalle weggetjes, aan de voet van het Massif de Canigou.
Er is bijna geen wind, dus we kunnen onbekommerd van de zon genieten. We gaan naar de markt in Vernet-les-Bains, dat maar weinig voorstelt. Je gaat erheen voor de ‘couleur locale’, om de sfeer op te snuiven. ’s Middags heeft Wout een afspraak met de kapster. De stelling dat vrouwen tegelijk kunnen praten en breien gaat hier niet op. Het resultaat is ernaar, maar voor € 10,- mag je wel een paar weken voor gek lopen. Daarna bezoeken we de nabijgelegen Grottes des Canalettes. Heel interessant om te zien hoe een berg er aan de binnenkant uitziet. Bij terugkomst op de camping horen we van Diny en Jakob dat er in Apeldoorn een aanslag is gepleegd op de Koninklijke familie. Tegen het einde van de middag begint het, heel toepasselijk op een dag als deze, te regenen.
Vandaag is het hier een nationale feestdag. Maar de dag begint minder feestelijk: het regent. Tegen het eind van de morgen wordt het weer droog. Na de lunch maken we een tocht door o.a. de Côte du Roussillon, over heel smalle weggetjes soms, met prachtige vergezichten. Het is helder en op een gegeven moment kijken we in de verte uit over de Middellandse Zee en zien we zelfs Perpignan liggen.
Het is weer een heel mooie dag; de temperaturen lopen op naar 23 graden. Vanmorgen hebben Jakob en ik Gert-Jan, onze campingbaas, geholpen met het bij elkaar harken van het eerder gemaaide gras. Vanmiddag rijden we over de N116, richting Andorra. Net voor de Spaanse grens keren we om. Bij Mont-Louis slaan we linksaf en rijden over een heel smal weggetje naar het Lac des Bouillouses. Inmiddels zitten we op sneeuwniveau, met temperaturen tot 8 graden. We hebben het knap koud in onze korte broek en dunne bloesjes. De omgeving, zowel gezien vanaf de N116 als naar het stuwmeer, is overweldigend mooi. Niet te fotograferen, maar misschien krijgen jullie toch een indruk.
Vandaag nemen we het er van. Wat is er op tegen? We hebben zon, een prachtig uitzicht en makkelijke stoelen. En niet te vergeten: een goed gevulde koelkast!
Vanmorgen zijn we naar het stadje gelopen: 1 uur heen en terug. Vanmiddag samen met Diny en Jakob een ritje gemaakt in de bergen, over een heel smal en steil oplopend weggetje, naar zo’n 1760 meter hoogte. Omdat er geen geschikte foto’s zijn voor de weblog, laten we wat plaatjes zien van de directe omgeving. Een blik op de stad Vernet-Les-Bains, en een opname van de wandeling er naartoe, dat we gisteravond hebben gedaan.
Wat doe je op een dag, waarop je je voorbereidt op het vertrek, de volgende dag? Je gaat naar de gezellige markt in Prades. Diny en Jakob blijven liever op de camping. Er valt dus niet veel te vertellen. Morgen rijden we onafhankelijk van elkaar richting Middellandse Zee.
Met een beetje pijn in het hart nemen we afscheid van Ria en Gertjan Hilvers, de eigenaren van camping L’eau Vive. Prachtige mensen die een voor ons ideale camping hebben opgebouwd. Het is mooi reisweer, met temperaturen tot wel 27 graden. We komen na 7 reisuren aan op camping Mogador in Sanary. Dat is wel even wat anders: kleine plaatsen en erg vol. Maar er is gratis internet, met bereik in de caravan. En kijk eens naar de plaatjes: onderweg op een parkeerplaats en bij het haventje van Sanary-sur-Mer. Hier vermaken we ons wel de komende dagen!
Stel je voor: een strakblauwe wolkeloze hemel, een vissersdorpje als uit een toeristenfolder en de blauwe Middellandse Zee: wat wil je nog meer? Het is warm: 25 graden. We slenteren wat langs de boulevard, eten een softijsje en genieten met volle teugen van dat alles. Op zo’n dag als vandaag is zelfs boodschappen doen bij de Intermarché niet echt vervelend.
Wanneer je niet van die wandelaars bent, zoals wij vieren, dan ben je al gauw aangewezen op de auto, waarmee je de omgeving verkent. Het gaat dan langs heel steile en smalle bergweggetjes. Tot groot plezier van de chauffeur en soms tot afgrijzen van de passagiers, vooral diegenen die aan de afgrondkant in de auto zitten. Maar goed, zo kom je nog eens ergens. En dat ‘ergens’ is vandaag het nabijgelegen Mont Caume, waar op de top een weerstation is gevestigd. Vandaar heb je een weids uitzicht op de havenstad Toulon. Vervolgens belanden we in het tegen de berg aangeplakte ‘dorpje’ Evenos. Niet veel meer dan een paar huizen, een kerkje (uit de 11e eeuw) en een ruïne van het één of ander.
Vanmiddag zijn we naar het dichtbij gelegen Bandol geweest, waar langs de boulevard een soort mini-Hiswa is georganiseerd. Maar Sanary is heel wat aantrekkelijker, met zijn levendige boulevard en flanerende mensen. Daar gaan we dan ook weer gauw naartoe. Er is een expositie van allerlei moderne kunstwerken, heel leuk om te zien. Eind van de middag is er een kraampje op de camping, waar heerlijke tapenades worden verkocht en olijven, ingelegd in de meest exotische kruiden. Gisteravond hebben we de weblog in een heel andere lay-out gestoken. Aanvankelijk liep het aardig uit de hand, zodat we tot in de kleine uurtjes bezig zijn geweest om er iets van te maken, wat toen niet helemaal lukte. Gevolg was dat we bar slecht en weinig hebben geslapen.
Het waait vandaag wat harder, er is meer bewolking, maar we lopen er nog steeds luchtig gekleed bij, want de temperatuur is zo rond de 23 graden. Vanmiddag hebben Heinie en ik lekker gefietst, terwijl Diny en Jakob een ommetje rond de camping maakten. Dat fietsen in het drukke stadsverkeer gaat prima, automobilisten houden rekening met ons. Misschien wel omdat we nogal opvallen, vanwege het formaat van onze niet-alledaagse vouwfietsen. Het stadje bruist van de activiteiten: één en al gezelligheid, dit in contrast met de rust aan de kust, waar de rijken wonen, in hun riante villa’s met uitzicht op zee.
Vandaag maken we een boottochtnaar de (zes) Calanques de Cassis. We vertrekken om half drie vanaf de haven van Sanary, richting Marseille, en zullen om vijf uur weer terug zijn. Aanvankelijk wilden we tot aan Marseille varen, maar daarvoor staat er teveel wind, vindt de schipper. Het is prachtig om de kust nu eens vanaf zee te zien. Calanques zijn diepe inhammen in de toch al grillige en rotsachtige kust. Sommige zijn vanaf land bereikbaar en in trek vanwege de kleine stille strandjes. Andere kun je alleen vanaf zee bereiken. Met de wind in de rug en de zon hoog aan de hemel genieten we van de kalme boottocht. Alleen als het schip weer uit de calanque vertrekt stampt en steigert het op de golven. Dat levert hilarische momenten op, zoals je op het filmpje kunt zien. De terugvaart verloopt heel wat minder kalm. We zitten op het bovenste dek, vanwaar we makkelijk alle kanten op kunnen kijken. Maar dat levert nu het nadeel op, dat we regelmatig flinke petsen buiswater over ons heen krijgen. Met kleren die nat zijn van het zeewater en brillen waar we bijna niet meer door kunnen kijken, komen we klokslag vijf uur aan in Sanary. Hoewel een beetje opgelucht dat we weer vaste grond onder de voeten hebben, hadden we dit voor geen goud willen missen. Het was een ‘uitgelezen’ dag.
Vanmorgen moeten er weer inkopen worden gedaan bij de Intermarché. Na de lunch bezoeken we de bloemenstad Bormes les Mimosas, dat op ca. 55 km. vanaf Sanary ligt. We rijden via de snelweg (geen péage) door Toulon en daarna volgen we de kustweg N98, met zijn mooie uitzichten over de zee. Maar als je een vrachtauto voor je hebt, dan schiet het niet erg op. De bloemenstad is een bezoek zeker waard, ondermeer vanwege de schilderachtige nauwe straatjes, die met klimmen en dalen door nog nauwere zijsteegjes met elkaar zijn verbonden. Het zal in de zomer wel heel druk zijn, maar in deze periode loop je elkaar beslist niet voor de voeten. Je ziet overal de mooiste bloemen en planten, en Bormes les Mimosas spant wat dat betreft de kroon. Nadat we een heerlijke sorbet hebben gegeten, willen we nog naar Cavallair-sur-Mer, waar we vorig jaar al eens op een camping hebben gestaan. Omdat we vanwege de weersverwachting waarschijnlijk niet naar de Alpen zullen gaan, zouden we eventueel een tijdje in Cavallair kunnen blijven, maar na bezoek aan die camping besluiten we dat toch niet te doen. Tomtom adviseert ons als snelste route naar Sanary de Col du Canadel te volgen, die ons op de snelle D98 brengt, en dat doen we dus ook. Moe maar voldaan komen we weer op de camping terug. Het is vandaag wat bewolkt, maar warm: tot 27 graden.
Het is vandaag een warme dag met heel weinig wind. In de stad is er de wekelijkse markt en die is de moeite van een bezoek waard. Omdat Jakob slecht ter been is gaan we met de auto, want het is, ook voor ons, te ver om te wandelen. Maar het blijkt dat heel zuid Frankrijk op hetzelfde idee gekomen is; er is geen doorkomen aan. Daarom, helaas, weer terug naar de camping, waarna Heinie en ik alsnog met de fiets gaan. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen: de heenweg gaat vrijwel helemaal heuvelafwaarts, waarbij de wind ons om de oren suist. Het nadeel is, jawel: de terugtocht, heuvelopwaarts. Ik hoop dat Heinie als eerste afstapt, maar uiteindelijk leg ik toch als eerste het loodje. De rest van de dag brengen we in ledigheid door, Nou ja, niet helemaal. Heinie en Jakob hebben nog gezwommen.
Toen we wakker werden, zo rond negen uur (!), hoorden we af en toe wat regen druppelen. Niet veel, maar toch. Verder deze dag vallen er af en toe wat druppels en is de hemel overwegend bewolkt. Dus: het beddengoed wordt verschoond, de caravan ‘gekuist’, zoals de Vlamingen zeggen en we kijken nog eens goed waar we naartoe gaan, ná de Provence. Gisteren hebben we voor alle zekerheid een plaatsje gereserveerd op Camping ‘Le Ventoux’ met uitzicht op de bekende berg. Er wordt namelijk veel drukte verwacht, omdat de Fransen opnieuw een aantal aaneengesloten vrije dagen hebben. We sloten de avond af met een wandeling over de boulevard bij avond, en dat levert een mooi plaatje op. En omdat er vandaag verder geen evenementen op het programma staan, breng ik de nodige uren achter de computer door.
Zoals we al verwachtten heeft het zo ongeveer de hele dag geregend. Niet hard, maar teveel om buitenactiviteiten te ondernemen. Een mooie gelegenheid dus om boodschappen te doen, de weblog bij te werken en voorbereidingen te treffen voor ons vertrek, morgen. En veel meer valt er dan niet te vermelden. Op de volgende camping is wifi beschikbaar. We zullen proberen daar meteen weer gebruik van te maken.
Het ziet er, wat het weer betreft, vandaag heel anders uit dan gisteren: we zien de hele dag een strakblauwe hemel en de temperaturen stijgen tot zo’n 23 graden. We vertrekken pas tegen elven van de camping, want het is nauwelijks 3 uur rijden en we mogen niet te vroeg aankomen. Terwijl we over de A50 rijden hebben we nog een paar keer een schitterend uitzicht op de azuurblauwe zee, waarvan we met weemoed afscheid nemen. De reis verloopt voorspoedig, want het is heel rustig op de weg. Op zo’n 10 km. vanaf het eindpunt moeten we door de stad Carpentras. Dat gaat goed, maar het is wel opletten. Omdat er een wegomlegging is verdwalen we een beetje en komen via smalle weggetjes, tussen kersenboomgaarden door, uiteindelijk op de camping aan. Die draagt de toepasselijke naam: Camping Le Ventoux, met een prachtig uitzicht op de gelijknamige berg. We installeren ons en voelen ons heel tevreden.
Het is vandaag minder zonnig, met hoge sluierbewolking, maar met een prima temperatuur van 24 graden. Vanmiddag rijden we van het dichtbij gelegen Mazan over de D942 en de D1 (vanaf Villes sur Auzon) richting Sault. Voor we daar aankomen rijden we weer terug, nu over de zuidelijker route D942, die helemaal langs de Gorges de la Nesque loopt. Het is een prachtig gebied, waarbij we steeds weer zicht hebben op de Mont Ventoux, en adembenemende uitzichten op de Gorges, waar de rivier de Nesque zich diep in de rotsen heeft geslepen.
Aanvankelijk gaan we op weg naar de Mont Ventoux, maar volgens de weersverwachtingen zal het dinsdag of woensdag nóg zonniger en helderder zijn. Dus na Carpentras rijden we over de D938 naar Le Barroux, een pittoresk stadje met een imposante burcht, en dat allemaal fraai tegen en op de rotsen aangebouwd. Het moois is niet te omschrijven, laat de foto’s maar voor zichzelf spreken. Onderweg naar Vaison-la-Romaine maken we een ‘afstekertje’ naar een klein stuwmeer, waar we onze lunch gebruiken. Het is er heerlijk stil, op het luid gekwaak van de kikkers na. In Vaison-la-Romaine moet je het oude stadsdeel opzoeken, dat ver boven het nieuwere stadsdeel uittorent. Terug naar de camping kopen we aardbeien bij een stalletje langs de weg. Alweer een geslaagde dag, met temperaturen rond de 26 graden.
Le Mont Ventoux (1910 meter) is eigenlijk maar een vreemde klomp stenen. De top, het gedeelte boven de boomgrens, bestaat uit een flinke stapel ‘gruis’. De plek, zo lijkt het wel, waar een bouwmaterialenhandel z’n voorraad bouwstenen heeft gehaald, waarmee de stadjes in de omgeving zijn opgetrokken. Maar als je er bovenop staat heb je prachtige vergezichten, o.a. op de Alpen met toppen tot zelfs 4200 meter. In het dal is het warm, 27 graden, maar boven heb je een trui nodig. Daar is het maar 18 graden, wat door de sterke wind koud aanvoelt. Er gaat een flink aantal fietsers de berg op en af. Een paar dagen geleden sprak ik op de camping met een Oostenrijker, die vanaf hier de berg op en af is gereden. Hij is 82 jaar, maar niet in topconditie, vertelde hij, omdat hij een paar maanden eerder een nieuwe knie heeft gekregen. Met een e-bike haal ik de voet van de Ventoux nog niet eens.
Het is vandaag een warme dag (ca. 29 graden), die we voornamelijk luierend doorbrengen. Vanmorgen hebben we boodschappen gedaan bij de plaatselijke Spar. Vanmiddag heeft Heinie gezwommen, maar mij trekt het niet zo aan: te vermoeiend. We besluiten de middag met een gezamenlijke BBQ. En verder gaan we de avond luierend uit. Maar mag het ook? We hebben toch vakantie?
Het is niet erg zonnig, maar wel warm en zelfs wat benauwd, als we vertrekken voor een rondrit. Het gaat van Mazan over de D1 en D4 (over de Col de Murs, bosrijk en daardoor met weinig vergezichten), langs een velden met prachtige klaprozen, naar Rousillon. Deze stad ligt hoog op de rotsen en heeft dezelfde okerachtige kleur als het aanwezige gesteente, waarmee het vanuit de verte één geheel lijkt te vormen. Hoewel het erg toeristisch is moet je er beslist heen als je in de buurt bent. Vandaar gaan we over de D2 naar Gordes, waar we alleen maar doorheen gereden zijn, omdat we er niet konden parkeren. Ook een bezoek aan ons volgende reisdoel, Fontaine-de-Vaucluse, stellen we uit tot een volgende keer, omdat ook deze stad vanwege de drukte onbereikbaar bleek. Die drukte heeft alles te maken met het vrije weekend van de Fransen. We besluiten de middag met een wijnproeverij op de camping. De wijn is heerlijk, de sfeer is goed en we slaan wat wijn in. Kunnen we straks onze kinderen mee verrassen, maar die mogen dat natuurlijk nog niet weten.
Heinie en ik gaan er vandaag getweeën op uit. Al heel lang staat een bezoek aan de stad Orange op Heinie’s wensenlijst. Ze is vooral geïnteresseerd in het Romeinse theater. Dit gebouw is tijdens het bewind van keizer Augustus in de 1e eeuw na Christus gebouwd. Het uitstekend bewaard gebleven theater heeft nog zijn oorspronkelijke toneelwand en is door de Unesco tot wereldcultuurerfgoed benoemd. Het mag een wonder heten dat ze het gebouw, na de barbarij van generaties prinsen van Oranje, die het bijna geruïneerd hadden, zo goed in ere is hersteld. Ondanks de warmte (31 graden) en de hoge luchtvochtigheid, was de stad een bezoek zeker waard. Nadat we alles op en aan de caravan hebben opgeruimd, zodat we dat morgenochtend niet meer hoeven te doen (want we vertrekken naar Mâcon, nemen Heinie en ik een duik in het zwembad. Diny en Jakob trakteren ons vanavond op een etentje in het campingrestaurant.
Zaterdag vertrekken we naar Mâcon, nadat de charmante campingbeheerder Marcel de beide dames een afscheidszoen heeft gegeven, waarna ze beloven hier volgend jaar weer terug te komen. We reizen apart van elkaar. Tot aan Lyon is er vrij veel verkeer, er voorbij juist weinig. We kiezen een mooi plaatsje op de camping, waar het inmiddels erg warm is. Maar niet te warm voor een fietstochtje naar de boulevard van de stad. Zondag drinken Diny en Jakob koffie bij ons, want het is mijn verjaardag. ’s Middags maken Heinie en ik weer een fietstocht langs de Saône, waarna we ‘s avonds een kleine, maar voedzame braai houden. Maandagmorgen nemen we afscheid van elkaar, want aan het samen optrekken is nu een einde gekomen. Diny en Jakob blijven hier nog een dag. Na een voorspoedige reis komen we op tijd aan in Arlon. Hiermee sluiten we ons reisverhaal af. We hopen morgen vroeg in de middag thuis te komen. Het was een geweldige vakantie!
Dit reisverslag dragen wij op aan Jakob van Dijk, die op 18 oktober 2009 is overleden. Jakob was onze dierbare zwager, goede vriend en enthousiaste reisgenoot, ook nog in deze vakantie.